Just Am - Deakin

Standing in the desert, faces stare back from the dunes

Brought here by courage or delusion, I won’t stop but I feel ripping mad

So I am crying words that don’t make sense to me or them

But I am singing, I am singing, beams the child inside then disappears again

Still I go on repeating words of loss and failure

Of every choice that I gave up to guardian anger

I hope that you can feel life

Cause even watching descent I see light

But I recall I called you hate

Repeated words get locked and phased

And these words attach

Some words like stone

You find with time you build more than sow

You build a house

You build what you know

I wonder if that’s home

Tangled up at home, unloved intentions all I see

All those collected, stacked, and fretted over treasures leave me spinning so

I’ll leave the door wide open my old friend, there’s more unfound

It’s time for letting wounds and breaking through these pretty patterned knots

I twist around

Dad I can’t see, I’ve lost my voice, I need direction

Reweighed each choice so many times I’ve lost reflection

You’ve got to let go so you’ll grow

Then even when you feel blind you’ll still know

So I asked again when I get home can I build space?

And clear these ripples of disorder and erosion I feel nipping mad

And when I find my way through all discolor in my mind

Swear I’ll never leave imbalance or impatience standing guard or keeping time

Cause I hold on to things that dearly need replacing

Broken time ruling pain and failed aging

When I let go, I just am

Conjured back to myself I just am

In holding on I’ve grown too tight

My joints are cracked, my eyes gone white

Stop holding

Don’t wait too long your face is sown

Your fears won’t fail and new ones will show

Only steps you take will help you to grow

And when I hope, I hope I’m home

I’ll step inside and I’ll feel grown

If only

Don’t wait for safe just fall inside

And wisely forgetting to take

That treasured stain you’ve always relied

I wonder what you’ll show

Staand in de woestijn, gezichten staren terug vanuit de duinen

Hier gebracht door moed of waanvoorstelling, ik zal niet stoppen, maar ik voel me gek worden

Dus ik huil woorden die voor mij of voor hen niet logisch zijn

Maar ik zing, ik zing, straalt het kind naar binnen en verdwijnt dan weer

Toch blijf ik woorden van verlies en mislukking herhalen

Van elke keuze die ik opgaf aan de woede van de voogd

Ik hoop dat je het leven kunt voelen

Want zelfs als ik naar de afdaling kijk, zie ik licht

Maar ik herinner me dat ik je haat noemde

Herhaalde woorden worden vergrendeld en gefaseerd

En deze woorden hechten eraan

Sommige woorden als steen

Je merkt dat je met de tijd meer bouwt dan zaait

Je bouwt een huis

Je bouwt wat je weet

Ik vraag me af of dat thuis is

Verward thuis, onbeminde bedoelingen alles wat ik zie

Al die verzamelde, gestapelde en gepiekerde schatten laten me draaien zo

Ik laat de deur wagenwijd open mijn oude vriend, er is meer onvindbaar

Het is tijd om wonden toe te laten en deze mooie patroonknopen te doorbreken

Ik draai rond

Pap, ik kan niet zien, ik ben mijn stem kwijt, ik heb richting nodig

Ik heb elke keuze zo vaak opnieuw gewogen dat ik niet meer kan nadenken

Je moet loslaten, zodat je groeit

Dan weet je het nog steeds, zelfs als je je blind voelt

Dus ik vroeg opnieuw wanneer ik thuiskom, kan ik ruimte bouwen?

En verwijder deze rimpelingen van wanorde en erosie. Ik voel me gek worden

En als ik mijn weg vind door alle verkleuring in mijn hoofd

Zweer dat ik nooit onbalans of ongeduld zal achterlaten om de wacht te houden of de tijd bij te houden

Omdat ik vasthoud aan dingen die dringend aan vervanging toe zijn

Gebroken tijd heersende pijn en mislukte veroudering

Als ik loslaat, ben ik dat gewoon

Terug naar mezelf getoverd, ik ben gewoon

Door vast te houden ben ik te strak geworden

Mijn gewrichten zijn gebarsten, mijn ogen zijn wit geworden

Stop met vasthouden

Wacht niet te lang je gezicht is gezaaid

Je angsten zullen niet mislukken en nieuwe zullen zich tonen

Alleen de stappen die u neemt, helpen u te groeien

En als ik hoop, hoop ik dat ik thuis ben

Ik stap naar binnen en voel me volwassen

Als alleen

Wacht niet op veilig, val gewoon naar binnen

En wijselijk vergeten te nemen

Die dierbare vlek waar je altijd op hebt vertrouwd

Ik vraag me af wat je gaat laten zien