No Escape - Daylight Torn

Did you ever feel the same, drifting away

From all the very things you loved, deep in your heart

Have you ever felt so cruely vain, yearning for change

Leaving all the hopeless feels behind, feels behind

Have you ever faced the waste of life, walking your path

Through deserts where emotions do no fake, so desperate and weak

Where broken leaves of past do pave our ways, into oblivion

Where all the lead without escape

Feels I fear like dreams of my dying

A bourdon lays in my hands

Days I wish I’d never been awaken

No relieve — no escape, from pain

Tired times embrace us, as winter winter’s breeze arise

Autumn leaves a braking, yellowed by the light

Aslep innocently dreaming, all life slips into dace

And as the days grow colder, endless the tortures

Feels I fear like dreams of my dying

A bourdon lays in my hands

Days I wish I’d never been awaken

No relieve — no escape, from pain

Heb je ooit hetzelfde gevoeld, wegdrijvend?

Van alle dingen waar je van hield, diep in je hart

Heb je je ooit zo wreed ijdel gevoeld, verlangend naar verandering?

Alle hopeloze gevoelens achterlaten, voelen achter

Heb je ooit de verspilling van het leven onder ogen gezien, je pad bewandeld?

Door woestijnen waar emoties niet nep zijn, zo wanhopig en zwak

Waar gebroken bladeren uit het verleden onze wegen plaveien, de vergetelheid in

Waar alle leiding zonder ontsnapping

Voelt dat ik bang ben als dromen over mijn dood

Een bourdon ligt in mijn handen

Dagen waarop ik wenste dat ik nooit wakker was geweest

Geen verlichting - geen ontsnapping, van pijn

Vermoeide tijden omarmen ons, terwijl de winter-winterbries opkomt

De herfst laat een rem achter, vergeeld door het licht

In slaap, onschuldig dromend, al het leven glijdt in dace

En naarmate de dagen kouder worden, eindeloos de martelingen

Voelt dat ik bang ben als dromen over mijn dood

Een bourdon ligt in mijn handen

Dagen waarop ik wenste dat ik nooit wakker was geweest

Geen verlichting - geen ontsnapping, van pijn