Snowfall - Dawn of Relic

«There are coarses of souls that sometimes

Rupture to our side of reality.

When we travel

The planes of dream we dare these roads

And the spirits that he dormant…»

Evocation

What is this wind we breath

Born of the nether

Eearthwomb that bleeds

First snowfall covers the tress

Over manor of Haven

Something stares and breaths

Rose has crossed the coarse of souls

Where oblivious havens he unfold, untold

Tales paint the rooms of old

Rose glances the jars just

To wake the dusts of cold

Samhains moon cuades so distant

Wheel of year has turned again

Mirrors prepare to rescave the dormant

Greet the sun the morning comes

"Er zijn zielen die soms"

Breuk naar onze kant van de realiteit.

Wanneer we reizen

De vliegtuigen van de droom durven we deze wegen aan

En de geesten die hij sluimerde...»

evocatie

Wat is deze wind die we inademen?

Geboren uit de onderwereld

Aardschoot die bloedt

Eerste sneeuwval bedekt de bomen

Over het landhuis van Haven

Iets staart en ademt

Rose heeft de grove zielen overgestoken

Waar onbewuste toevluchtsoorden hij zich ontvouwde, onnoemelijk

Verhalen schilderen de kamers van weleer

Rose kijkt gewoon naar de potten

Om het stof van de kou wakker te maken

De maan van Samhains staat zo ver weg

Wiel van het jaar is weer gedraaid

Spiegels bereiden zich voor om de slapende op te ruimen

Groet de zon, de ochtend komt