Silent Arrow - David Thomas Broughton

I’m not the monster I’m painted to be

I’m good right to my bones

I have not inherited your wisdom

I’ve gone out on my own

I’ve gone out on my own

Ploughed a furrow, why do we play these games?

Pause for a thought

And so it goes

And so it goes

The most ordinary thing on Earth

A cloud has ruptured above us

A crack in the skin over our town

A spell in the air that we breathe

In the air that we breathe

In the air that we breathe

In the air that we breathe

In the air that we breathe

In the air that we breathe

And in the air that we breathe

There was a time when I was the only thing that didn’t make you sad

Now you’re sad all of the time and I can’t alter that

No, I can’t alter that

A fever dips into your heart like a silent arrow

Complicates any signs of joy with a blanket sorrow

With a blanket sorrow

With a blanket sorrow

With a blanket sorrow

Blanket sorrow

With a blanket sorrow

Ik ben niet het monster dat ik ben geschilderd te zijn

Ik ben goed tot mijn botten

Ik heb je wijsheid niet geërfd

Ik ben alleen op pad gegaan

Ik ben alleen op pad gegaan

Een voor geploegd, waarom spelen we deze spelletjes?

Pauzeer voor een gedachte

En zo gaat het

En zo gaat het

De gewoonste zaak op aarde

Er is een wolk boven ons gescheurd

Een barst in de huid boven onze stad

Een spreuk in de lucht die we inademen

In de lucht die we inademen

In de lucht die we inademen

In de lucht die we inademen

In de lucht die we inademen

In de lucht die we inademen

En in de lucht die we inademen

Er was een tijd dat ik de enige was waar je niet verdrietig van werd

Nu ben je de hele tijd verdrietig en dat kan ik niet veranderen

Nee, dat kan ik niet veranderen

Koorts duikt in je hart als een stille pijl

Compliceert alle tekenen van vreugde met een algemeen verdriet

Met een dekentje

Met een dekentje

Met een dekentje

Deken verdriet

Met een dekentje