Ain't Got No Sole - David Thomas Broughton

I went down to the swollen river, I had no fear of drowning,

I peeped over the bridges barrier, into swirling chocolate brown,

I slip down the banks so slimy, look how it does eddy,

I grabbed the nearest branch right by me for myself to steady,

Held my head in my two hands, I felt I was now ready,

Had a little clarity pang I lost all my sense of dread,

I have no reason to return.

Submerged in water up to my waist now my mind revolves in my head,

lost my balance my ankle I did twist, my fingers frozen red.

I felt like one of those mental bastards, I lost my shoe.

How I’ve fooled all my associates, how I loved that shoe,

But it has no reason to return.

Ik ging naar de gezwollen rivier, ik was niet bang om te verdrinken,

Ik gluurde over de barrière van de brug, in wervelend chocoladebruin,

Ik glijd zo slijmerig van de oevers, kijk hoe het draait,

Ik pakte het dichtstbijzijnde filiaal bij mij voor mezelf om vast te houden,

Hield mijn hoofd in mijn twee handen, ik voelde dat ik nu klaar was,

Had een beetje duidelijkheid ik verloor al mijn gevoel van angst,

Ik heb geen reden om terug te keren.

Ondergedompeld in water tot mijn middel nu draait mijn geest in mijn hoofd,

verloor mijn evenwicht, mijn enkel, ik draaide, mijn vingers bevroren rood.

Ik voelde me een van die mentale klootzakken, ik verloor mijn schoen.

Hoe ik al mijn medewerkers voor de gek heb gehouden, hoe ik van die schoen hield,

Maar het heeft geen reden om terug te keren.