The Trip - Dave Rawlings Machine

Whistles blowing, people get on trains

Without knowing where they’re going

Someone’s daughter, someone’s sister

Someone’s teacher going down the road

With a body, a handkerchief

And a hatchet from an unspeakable crime

But there’s no one waiting for them

There’s no judgement down the line

Banjos ring and chickens squall

And little babies crow

The winter leaves, and the spring unwinds

And summer comes again, you know

Pink is the color of my true love’s dress

And black is the color of her heart

But I could never leave old Virginie

And so it never parts

Ebony face, ebony nails

Ebony coffin on the rails

Moving south, C-O-D

Going home to mother

Some said for valor, for glory, for treasure, for pride

Sometimes brother hates brother

So take a trip wherever your conscience has to roam

It’s much too hard to try to live a lie at home

My boots are cracked with road dirt and asphalt

Spit and broken dreams

Chewing gum and safety pins

All would hold me in at the seams

My pegs are loose, my screws too tightly wound to get in tune

But I still try sometimes on those golden summer afternoons

So take a trip wherever your conscience has to roam

It’s much too hard to try to live a lie at home

There’s a picture of an old black man in a beaver hat

He wears a hidden smile and a pair of white spats

Don’t pretend you didn’t notice his stare

You’re edgy and sweating and loaded for bear

The Skeleton’s Dance tonight

Bring your bottle and your boots

And your mandolin that Bianca Alatorre

Tried to shoot

Ah but what’s a bullet hole or two between friends?

And who can say when the well goes dry

Or where the story ends?

So take a trip wherever your conscience has to roam

It’s much too hard to try to live a lie at home

Hotel lives and hotel wives

That come and go with the sheets

But what’s a marriage

If it can’t be held up to kitchen heat?

Once I knew each valley and that beautiful shore

But I don’t go to the summer fair much anymore

So take a trip wherever your conscience says to roam

It’s much too much to try and live a lie at home

Your harmonica is blown, baby

Throw it away

Your denim shirt is ragged

And your dirty collar is frayed

I tried to play my horn for you

But I couldn’t seem to find a note

So I picked up pen and paper

And this is what I wrote

Go take a trip wherever your conscience has to roam

It’s much too hard to try to live a lie at home

Fluiten blazen, mensen stappen in de trein

Zonder te weten waar ze heen gaan

Iemands dochter, iemands zus

Iemands leraar gaat de weg op

Met een lichaam, een zakdoek

En een strijdbijl van een onuitsprekelijke misdaad

Maar er zit niemand op ze te wachten

Er is geen oordeel over de lijn

Banjosring en kippenbui

En kleine baby's kraaien

De winter gaat weg en de lente ontvouwt zich

En de zomer komt er weer aan, weet je?

Roze is de kleur van de jurk van mijn ware liefde

En zwart is de kleur van haar hart

Maar ik zou de oude Virginie nooit kunnen verlaten

En dus gaat het nooit uit elkaar

Ebbenhouten gezicht, ebbenhouten nagels

Ebbenhouten doodskist op de rails

Naar het zuiden, C-O-D

Naar huis gaan naar moeder

Sommigen zeiden voor moed, voor glorie, voor schat, voor trots

Soms haat broer broer

Dus maak een reis waar je geweten ook heen moet

Het is veel te moeilijk om thuis een leugen na te leven

Mijn laarzen zijn gebarsten door wegvuil en asfalt

Spit en gebroken dromen

Kauwgom en veiligheidsspelden

Alles zou me in zijn naden houden

Mijn haringen zitten los, mijn schroeven te strak gewikkeld om in de stemming te komen

Maar ik probeer het soms nog steeds op die gouden zomermiddagen

Dus maak een reis waar je geweten ook heen moet

Het is veel te moeilijk om thuis een leugen na te leven

Er is een foto van een oude zwarte man met een beverhoed

Hij draagt ​​een verborgen glimlach en een paar witte slobkousen

Doe niet alsof je zijn blik niet hebt opgemerkt

Je bent gespannen en zwetend en geladen voor beer

De Skeletdans vanavond

Breng je fles en je laarzen mee

En je mandoline die Bianca Alatorre

Geprobeerd te schieten

Ah, maar wat is een kogelgat of twee tussen vrienden?

En wie kan zeggen wanneer de put droogt

Of waar het verhaal eindigt?

Dus maak een reis waar je geweten ook heen moet

Het is veel te moeilijk om thuis een leugen na te leven

Hotellevens en hotelvrouwen

Dat komen en gaan met de lakens

Maar wat is een huwelijk?

Als het niet tegen keukenwarmte kan worden gehouden?

Ooit kende ik elke vallei en die prachtige kust

Maar ik ga niet veel meer naar de zomerfair

Dus ga op reis waar je geweten zegt dat je moet rondzwerven

Het is veel te veel om te proberen thuis te liegen

Je mondharmonica is opgeblazen, schat

Gooi het weg

Je spijkerblouse is versleten

En je vuile halsband is gerafeld

Ik heb geprobeerd mijn hoorn voor je te spelen

Maar ik kon geen notitie vinden

Dus ik pakte pen en papier

En dit is wat ik schreef

Ga op reis waar je geweten heen moet

Het is veel te moeilijk om thuis een leugen na te leven