Blues (My Naughty Sweetie Gives to Me) - Dave Pell

Mar de mágoas sem marés

Onde não há sinal de qualquer porto

De lés a lés o céu é cor de cinza

E o mundo desconforto

No quadrante deste mar, que vai rasgando

No horizonte, sempre venta à minha frente

Há um sonho agonizando

Lentamente, tristemente…

Mãos e braços, para quê?

E para quê, os meus cinco sentidos?

Se a gente não se abraça e não se vê

Ambos perdidos

Nau da vida que me leva

Naufragando em mar de treva

Com meus sonhos de menina

Triste sina!

Pelas rochas se quebrou

E se perdeu aonde leva este sonho

Depois ficou uma franja de espuma

A desfazer-se em bruma

No meu jeito de sorrir ficou vingada

A tristeza, de por ti, não ser mais nada

Meu senhor de todo o sempre

Sendo tudo, não és nada!

Zee van smarten zonder getijden

Waar geen teken is van een haven

Van links naar rechts is de lucht grijs

En het wereldongemak

In het kwadrant van deze zee, die aan het scheuren is

Aan de horizon is de wind altijd voor me

Er gaat een droom dood

Langzaam, helaas...

Handen en armen, waarvoor?

En waarvoor, mijn vijf zintuigen?

Als we elkaar niet knuffelen en zien

beide verloren

Levensschip dat me meeneemt

Zinken in een zee van duisternis

Met mijn meisjesachtige dromen

Droevig lot!

Door de rotsen was het gebroken

En verdwaal waar deze droom toe leidt

Toen was er een franje van schuim

Oplossen in mist

In mijn manier van glimlachen was het gewroken

Verdriet is voor jou niets meer

Mijn heer voor altijd en altijd

Alles zijnde, ben je niets!