Anatole of Paris - Danny Kaye

It all began when I was born a month too soon

My ma was frightened by a runaway saloon

Pa was forced to be a hobo

Because he played the oboe

And the oboe, it is clearly understood

Is an ill wind that no one blows good

I’ll never forget the morning

That Grandpa ate the awning

To impress a pretty lady

Who went for men that were shady

Then my uncle Josia lit the Chicago fire

Ran off to Hawaii with the O’Leary cow

Which his loving wife resented

And there upon invented

A rolling pin that strikes and then says pow

And I’m the result of the twisted eugenics

Of this family of inbred schizophrenics

The end of a long long line of bats

I design women’s hats

I’m Anatole of Paris

I shriek with chic, my hat of the week

'Cause 6 divorces, 3 runaway horses

I’m Anatole of Paris

The hats I sell make husbands yell

«Is that a hat or a two room flat?»

Let me get my paw

On a little piece of straw and viola

A chapeau, at 60 bucks a throw

It’s how I pull and chew on it

The little things I do on it

Like placing yards of lacing

Or a bicycle built for two on it

The little ones, the big ones

The sat on by a pig ones

The foolish ones that perch

And the ghoulish ones that lurch

The one called whiskey sour

Designed for the cocktail hour

A little snip, a potato chip

And a trifle off the Eiffel Tower

I’m Anatole of Paris, I must design

I’m just like wine, I go to your head

Give me thread and the needle

I itch, I twitch to stitch

I’m a glutton for cutting

For putting with a button

To snip and pluck, nip and tuck

Fix and trim, plan the brim

Tote that barge, lift that bail

And why do I sew each new chapeau

With a style they most look positively grim in

Strictly between us, entre-nous, I hate women

Het begon allemaal toen ik een maand te vroeg werd geboren

Mijn moeder was bang voor een op hol geslagen saloon

Pa werd gedwongen een zwerver te zijn

Omdat hij hobo speelde

En de hobo, dat is duidelijk te verstaan

Is een slechte wind die niemand goed waait?

Ik zal de ochtend nooit vergeten

Die opa at de luifel

Om indruk te maken op een mooie dame

Wie ging er voor mannen die schaduwrijk waren?

Toen stak mijn oom Josia het vuur in Chicago aan

Ging naar Hawaï met de O'Leary-koe

Waar zijn liefhebbende vrouw een hekel aan had

En daar bij uitgevonden

Een deegroller die toeslaat en dan zegt pow

En ik ben het resultaat van de verdraaide eugenetica

Van deze familie van ingeteelde schizofrenen

Het einde van een lange rij vleermuizen

Ik ontwerp dameshoeden

Ik ben Anatole van Parijs

Ik gil van chic, mijn hoed van de week

Want 6 echtscheidingen, 3 weggelopen paarden

Ik ben Anatole van Parijs

De hoeden die ik verkoop maken mannen aan het schreeuwen

"Is dat een hoed of een tweekamerflat?"

Laat me mijn poot pakken

Op een klein stukje stro en altviool

Een chapeau, voor 60 dollar per worp

Zo trek ik eraan en kauw erop

De kleine dingen die ik eraan doe

Zoals het plaatsen van werven van veter

Of een fiets voor twee erop gebouwd

De kleintjes, de groten

De zat door een varken

De dwazen die neerstrijken

En de griezelige die slingeren

Degene die whisky zuur heet

Ontworpen voor het cocktailuurtje

Een kleine knip, een aardappelchip

En een klein beetje van de Eiffeltoren

Ik ben Anatole van Parijs, ik moet ontwerpen

Ik ben net als wijn, ik ga naar je hoofd

Geef me draad en de naald

Ik jeuk, ik trek om te naaien

Ik ben een veelvraat voor snijden

Voor putten met een knop

Knippen en plukken, knijpen en stoppen

Fix en trim, plan de rand

Draag die schuit, hef die borgtocht op

En waarom naai ik elke nieuwe chapeau?

Met een stijl zien ze er het meest grimmig uit in

Strikt tussen ons, entre-nous, ik haat vrouwen