Dancing With The Dead - Daniel Lioneye

I am the pentagram in a prayer book

So electrical and surreal

I am the crown of thorns on a wendigo

How inevitably unreal

I’m naked in the rain, slow dancing with the dead

An idiotic slideshow flickering inside my head I’m walking down the only road

I’ve ever known

Plethora of bullshit is pouring out of my soul

I don’t even know what’s going on

You are the vengeful god of Abraham

So insatiable and surreal

You’re never ever going to let me go

You are inevitable and real

Heil to you my to you my man

And your lesson of the day:

When you swastikulate

I go blind and you get paid

We, the walking dead appreciate the irony…

Ik ben het pentagram in een gebedenboek

Zo elektrisch en surrealistisch

Ik ben de doornenkroon op een wendigo

Hoe onvermijdelijk onwerkelijk

Ik ben naakt in de regen, langzaam dansend met de doden

Een idiote diavoorstelling die in mijn hoofd flikkert. Ik loop over de enige weg

ik heb het ooit geweten

Een overvloed aan onzin stroomt uit mijn ziel

Ik weet niet eens wat er aan de hand is

Jij bent de wraakzuchtige god van Abraham

Zo onverzadigbaar en surrealistisch

Je gaat me nooit laten gaan

Je bent onvermijdelijk en echt

Heil to you my to you my man

En je les van de dag:

Wanneer je hakenkruist

Ik word blind en jij wordt betaald

Wij, de wandelende doden, waarderen de ironie...