Hills Of Memory - Dali's Dilemma

I wait for emotion

For what I feel, for what I see

To fear myself, to fear illusion

The more they love, the more I bleed

I will decide

The sun will shine

I can’t go on now

My hope is unsung

Suddenly I’m blinded

Now I walk along

I walk along these memories

It guides my soul

The thirst is quenched with company

My conscience yells but I don’t hear it

Forever sleep

It’s getting dark

I’m clenched with fear

Please let me go

I must exit here

Suddenly I’m blinded

Now I walk along

I walk along these memories

You took my hand, banished reality

I was afraid, but yet I starred

We all grow cold, the memory fades away

Some lives worth some betrayed

Look into your heart to live externally

I will decide the sun will shine

I can’t go on my now hope is unsung

Suddenly I am blinded

Now I walk along

I walk along these memories

Ik wacht op emotie

Voor wat ik voel, voor wat ik zie

Om bang te zijn voor mezelf, om bang te zijn voor illusie

Hoe meer ze liefhebben, hoe meer ik bloed

Ik zal beslissen

De zon zal schijnen

Ik kan nu niet verder

Mijn hoop is onbezongen

Opeens ben ik verblind

Nu loop ik mee

Ik loop langs deze herinneringen

Het leidt mijn ziel

De dorst wordt gelest met gezelschap

Mijn geweten schreeuwt, maar ik hoor het niet

Voor altijd slapen

Het wordt donker

Ik ben gebald van angst

Laat me alsjeblieft gaan

Ik moet hier afsluiten

Opeens ben ik verblind

Nu loop ik mee

Ik loop langs deze herinneringen

Je pakte mijn hand, verbannen de realiteit

Ik was bang, maar toch speelde ik een ster

We worden allemaal koud, de herinnering vervaagt

Sommige levens zijn het waard om verraden te worden

Kijk in je hart om extern te leven

Ik zal beslissen dat de zon zal schijnen

Ik kan niet doorgaan, mijn hoop is nu onbezongen

Plots ben ik verblind

Nu loop ik mee

Ik loop langs deze herinneringen