Perspective of the Moon - Daedalus

I moved my steps

along that road

I used to walk each day on

I wore my usual hat

grey like the rain

and lost myself in the night

Darkness around

melting with distinct sounds

woke my soul

I felt the need to rise my head

right to the moonlight

I moved my blind eyes

and found a thousand sights

They unify

tunes arise and

whispering words they tell

of beautiful lives or sadly broken

running to their own fates

brothers you never have dreamed of

My Lord,

how can this be fine?

What’s that?

Why they speak so loud

while I walk proudly on my path

into this world?

Lonely soul

I know that

they say the sun is still

but every night eve, while I’m sitting

it burns my room with red

falling behind those dark highlands

I, living my life

center of time

perspective of God

you, shining of stars

fade away as new moons rise

Singing their songs they cast

wonderful spells from stars that tell us:

while you sleep someone dies

warm tears drop from their sad eyes and

while your last grain of breath,

leaves your weak mouth and flies

someone is making love

under this moonlight

Ik heb mijn stappen verplaatst

langs die weg

Ik liep elke dag verder

Ik droeg mijn gebruikelijke hoed

grijs als de regen

en verloor mezelf in de nacht

Duisternis rondom

smelten met verschillende geluiden

maakte mijn ziel wakker

Ik voelde de behoefte om mijn hoofd op te steken

recht op het maanlicht

Ik bewoog mijn blinde ogen

en vond duizend bezienswaardigheden

Ze verenigen zich

melodieën ontstaan ​​en

fluisterende woorden die ze vertellen

van mooie levens of helaas gebroken

naar hun eigen lot rennen

broers waar je nooit van hebt gedroomd

Mijn Heer,

hoe kan dit goed zijn?

Wat is dat?

Waarom ze zo luid praten

terwijl ik trots op mijn pad loop

in deze wereld?

Eenzame ziel

Dat weet ik

ze zeggen dat de zon stil is

maar elke avondavond, terwijl ik zit

het brandt mijn kamer met rood

vallen achter die donkere hooglanden

Ik leef mijn leven

middelpunt van de tijd

perspectief van God

jij, stralende sterren

vervagen als nieuwe manen opkomen

Ze zongen hun liedjes

prachtige spreuken van sterren die ons vertellen:

terwijl jij slaapt sterft er iemand

warme tranen vallen uit hun droevige ogen en

terwijl je laatste greintje adem,

verlaat je zwakke mond en vliegt

iemand bedrijft de liefde

onder dit maanlicht