Heirs of Downfall - Cytotoxin

I dwell in ruins of the former over-the-horizon-radar

Antennas rust slowly, squeak in the wind

Thousands tons of metal — high alloy steel

150 meters — zinc layer prevent it from corroding

Epic construction — retreat of the damned — a place of rest

My mind accepts what the eyes won’t believe

Rise — over the forest

Rise — to the sky

Hiding in the shadows of humming towers we survived

A smoldering fire pit warms my cold dead hands

Study an updated map where are the erased places marked

And the concrete stab roads are surrounded by thick pine forest

Power plant is shimmering in the distance behind the trees

Half-destroyed houses, abandoned villages appear on the horizon

Horizon — the north trace

Horizon — antenna arrays — dead place

Transuranic concentrations force anguish towards the residents

Beyond all imagination — overwhelming fear grips the body

I am one of 300

Still live in the exclusion zone

The monster in the conrete cage still it hungers

I force myself to sleep among the mouldered crossgraves

The singing of the dead brings me to rest

No grave wreaths, no plastic flowers

Only the yellow-black triangular radiation signs

Prypjat

Cargo port, crane cemetery

I pick one of the cabins

Surmount the endless leader to reach a height

Heirs of downfall

Dead population

Endstage in doom

Dwelling in the ruins

Singing of the dead

Ik woon in de ruïnes van de voormalige over-the-horizon-radar

Antennes roesten langzaam, piepen in de wind

Duizenden tonnen metaal - hooggelegeerd staal

150 meter - zinklaag voorkomt dat het corrodeert

Epische constructie — toevluchtsoord van de verdoemden — een rustplaats

Mijn geest accepteert wat de ogen niet zullen geloven

Stijg op — over het bos

Stijg op — naar de hemel

Verscholen in de schaduw van zoemende torens hebben we overleefd

Een smeulende vuurplaats verwarmt mijn koude dode handen

Bestudeer een geüpdatete kaart waar de gewiste plaatsen zijn gemarkeerd

En de betonnen steekwegen zijn omgeven door dik dennenbos

Energiecentrale glinstert in de verte achter de bomen

Half verwoeste huizen, verlaten dorpen verschijnen aan de horizon

Horizon — het noordelijke spoor

Horizon — antenne-arrays — dode plaats

Transurane concentraties dwingen de bewoners tot angst

Alle verbeelding te boven — overweldigende angst grijpt het lichaam aan

Ik ben een van 300

Woon nog steeds in de uitsluitingszone

Het monster in de betonnen kooi heeft nog steeds honger

Ik dwing mezelf om te slapen tussen de vermolmde kruisgraven

Het zingen van de doden brengt me tot rust

Geen grafkransen, geen plastic bloemen

Alleen de geel-zwarte driehoekige stralingstekens

Prypjat

Vrachthaven, kraanbegraafplaats

Ik kies een van de hutten

Overwin de eindeloze leider om een ​​hoogte te bereiken

Erfgenamen van ondergang

dode bevolking

Eindpodium in doom

Wonen in de ruïnes

Het zingen van de doden