Anchors - Cry Of The Afflicted

Hold close your treasures.

The very measure of your values here.

Within these shining walls.

Now raise them higher.

They’ll last forever if you’re careful now.

If you lock them all, lock them down.

Wrapped in your precious cloak

spun from gold.

Useless, you’re reaching back dead and cold.

This weight you’ve trusted.

Polished and sacred has you safe, secure.

You lise in soothing sleep.

One flash, it’s happened.

A last desperate moment.

Now the weight falls free.

But have you sunk too deep… to breathe?

Your chest is tight, held in death’s embrace.

As your eyes lift up, can you see your escape?

One last fleeting glance, at the shine below.

One last freedom chance,

surrendered to the cold.

This useless gold.

Houd je schatten dicht.

De maatstaf van uw waarden hier.

Binnen deze glanzende muren.

Zet ze nu hoger.

Ze gaan voor altijd mee als je nu voorzichtig bent.

Als je ze allemaal vergrendelt, vergrendel ze dan.

Gehuld in je kostbare mantel

uit goud gesponnen.

Nutteloos, je reikt dood en koud terug.

Dit gewicht heb je vertrouwd.

Gepolijst en heilig heeft u veilig, zeker.

Je ligt in een rustgevende slaap.

Eén flits, het is gebeurd.

Een laatste wanhopige moment.

Nu valt het gewicht vrij.

Maar ben je te diep gezonken... om te ademen?

Je borst is strak, vastgehouden in de omhelzing van de dood.

Als je ogen omhoog gaan, kun je je ontsnapping zien?

Een laatste vluchtige blik, op de glans hieronder.

Een laatste kans op vrijheid,

overgegeven aan de kou.

Dit nutteloze goud.