Pestilential Reign - Condemned

Descending, strangling out the light

Pervasive, overtaking

Shadowy ignobility, of one mind

Acolytes, servants who revel in this darkness

And the chaos it breeds

Hordes of formless, swarming in chaos

Penumbral, foreboding, darkening the skies

Ecliptic, noxious malevolence

A sickening hum churns the bowels

Frenzied embodiment of my vile wrath

Winged terror, pervasive, meandering, omnipresent

Through manifold eyes I see

Alien mutations not of any discernible entomological origin

Distorted by time, will, forced evolution into

Minions of the blackest bidding

With an uncanny precision they seek prey

To consume the remnants, a failed world’s stead

Feeding on the detritus, victims not yet dead

Reaving last vestiges of expiring life

Amongst cinders deafening, the roar of their inevitability

Glinting under a fleeting gaze of a rotting sun as it steps from hiding

Smoke obscured, for a brief moment

Reddened as if stung by the acrid scent of death

Dipping back behind its veil in refusal of

The maelstrom taking place

Afdalen, het licht uitwurgen

doordringend, inhalend

Schaduwrijke onnozelheid, van eensgezindheid

Acolieten, dienaren die genieten van deze duisternis

En de chaos die het veroorzaakt

Hordes vormloos, zwermend in chaos

Penumbraal, onheilspellend, de lucht verduisterend

Ecliptische, schadelijke kwaadwilligheid

Een misselijkmakend gezoem doet de darmen karnen

Waanzinnige belichaming van mijn verachtelijke toorn

Gevleugelde terreur, alomtegenwoordig, meanderend, alomtegenwoordig

Door meerdere ogen zie ik

Buitenaardse mutaties die niet van een waarneembare entomologische oorsprong zijn

Vervormd door tijd, wil, gedwongen evolutie in

Minions van de zwartste bieders

Met een griezelige precisie zoeken ze een prooi

Om de overblijfselen te consumeren, de plaats van een mislukte wereld

Zich voedend met het afval, slachtoffers nog niet dood

Laatste overblijfselen van een aflopend leven vinden

Tussen sintels oorverdovend, het gebrul van hun onvermijdelijkheid

Glinsterend onder een vluchtige blik van een rottende zon terwijl deze uit zijn schuilplaats stapt

Rook verduisterd, voor een kort moment

Rood geworden alsof ze gestoken zijn door de bijtende geur van de dood

Terugduiken achter zijn sluier in weigering van

De maalstroom die plaatsvindt