Bloom (Return To Dust) - Code Orange

There is a certain way we move these chains

like a watch in a box that doesn’t tell time but instead just gives it

it all starts to bleed into miles that separate

or phone calls that aren’t on pace

like the chemicals my grandfather gave me

disarrayed and misconstructed

the wrong blend

but my only vice is the will to give in

to the only feeling that has ever felt worth it

excuse-less//trying to figure out what’s worth keeping

when I don’t hate anyone else half as much as myself.

It numbs in the never ending quiet that burns my eyelids

learning to learn between the lines of

«I want you to be free»

I want to return to the water.

To drink in the sex//sleaze//mud//greed

Put a gun in the mouth of the sky and just (breathe)

or to where I can bathe in my own conscience.

Sometimes I wake up in the ER with a needle in my arm

or in the back of a mangled car

in the silence before the light comes

but it always ends the same with a flood coursing through my veins

trying to find words to lay out the things I could never say

the way the world picks at my brain.

How I can’t watch you leave.

Blood is blood

but as everything comes and everyone goes,

«love is love,

return to dust.»

Er is een bepaalde manier waarop we deze kettingen verplaatsen:

als een horloge in een doos die geen tijd aangeeft, maar hem gewoon geeft

het begint allemaal te bloeden in mijlen die van elkaar scheiden

of telefoontjes die niet op tempo zijn

zoals de chemicaliën die mijn grootvader me gaf

verward en verkeerd geconstrueerd

de verkeerde mix

maar mijn enige ondeugd is de wil om toe te geven

tot het enige gevoel dat ooit de moeite waard is geweest

excuusloos//proberen uit te zoeken wat het waard is om te bewaren

als ik niemand anders half zo veel haat als mezelf.

Het verdooft in de nooit eindigende stilte die mijn oogleden brandt

leren tussen de regels door te leren

"Ik wil dat je vrij bent"

Ik wil terug naar het water.

Om te drinken in de seks//sleaze//mud//hebzucht

Steek een pistool in de mond van de lucht en (adem)

of waar ik in mijn eigen geweten kan baden.

Soms word ik wakker in de SEH met een naald in mijn arm

of achterin een verminkte auto

in de stilte voordat het licht komt

maar het eindigt altijd hetzelfde met een vloed die door mijn aderen stroomt

proberen woorden te vinden om de dingen uit te leggen die ik nooit zou kunnen zeggen

de manier waarop de wereld mijn brein plukt.

Ik kan je niet zien vertrekken.

Bloed is bloed

maar zoals alles komt en iedereen gaat,

"liefde is liefde,

tot stof terugkeren.»