Never Tell a Soul - Circa Survive

Don’t waste your light on me, it’ll be dead

Process has made a gape, devoided

Amputate the legs of all the non-believers

We’ll forgive your past if you can play along

Omission of the dream

What’s worse we’ll never walk away

(Just let me know when it happens)

We pushed over the seams

I’ll never tell a soul

We threw our crutches of weight into the ambry

Where we wait for the others to wake

We shuffle out of the bedroom and

Into the gavel with a cross at the end of it

We don’t pray 'cause we don’t give a shit

We won’t beg no we won’t pray

We don’t pray 'cause we don’t give a shit

We won’t beg 'cause we don’t care

The moderate way we made our trade

The deafening call I’ve lost my world

Saddened the gold box can’t be locked

I siphon from you in ways I’m not

Did you take it on alone?

It’s the opposite feel

We all forget pieces of rosary beads

Did you give yourself away?

As much as I need petrified pieces of rectory sheets

Holding me afloat

We pushed our mountains of weight into the ambry

Where we wait for the others to wake

We shuffle out of the bedroom and

Into the gavel with a cross at the end of it

We suffocate to see

We fade, it won’t be long

Omission of the meaning

It can’t, it can’t be gold

Verspil je licht niet aan mij, het zal dood zijn

Proces heeft een gat gemaakt, verstoken

Amputeer de benen van alle niet-gelovigen

We vergeven je verleden als je mee kunt spelen

Weglating van de droom

Wat erger is, we zullen nooit weglopen

(Laat het me weten als het gebeurt)

We hebben over de naden geduwd

Ik zal het nooit aan een ziel vertellen

We gooiden onze krukken in de ambry

Waar we wachten tot de anderen wakker worden

We schuifelen de slaapkamer uit en

In de hamer met een kruis aan het einde ervan

We bidden niet omdat het ons niets kan schelen

We zullen niet smeken nee we zullen niet bidden

We bidden niet omdat het ons niets kan schelen

We zullen niet bedelen omdat het ons niet kan schelen

De gematigde manier waarop we onze handel dreven

De oorverdovende roep I've lost my world

Bedroefd kan de gouden doos niet worden vergrendeld

Ik zuig van je op manieren die ik niet ben

Heb je het alleen gedaan?

Het is het tegenovergestelde gevoel

We vergeten allemaal stukjes rozenkrans

Heb je jezelf weggegeven?

Zoveel als ik versteende stukjes pastorie nodig heb

Houdt me drijvend

We hebben onze bergen gewicht in de ambry geduwd

Waar we wachten tot de anderen wakker worden

We schuifelen de slaapkamer uit en

In de hamer met een kruis aan het einde ervan

We stikken om te zien

We vervagen, het zal niet lang meer duren

Weglating van de betekenis

Het kan niet, het kan geen goud zijn