Quiet Desperation - Human Drama

Says she’s made out of steel, but I know she’s flesh and blood

Saw her through the window last night throwing needles at the wall

She begs to the prophet, point the path of least despair

Wipes mascara from her face, pulling wildly at her hair

She says to no one there, «You know I’m made of steel

Do you know where I’m coming from.

Do you know how I feel?»

We live, we breath, we walk and talk and love

In quiet desperation

I’ve got poison in my ring, I’m not afraid to put to test

She claims as she begs him to stay

For she fears the lonliness

Like everyone else he says as he faces her threats and needs

You’ll find me, too, on the floor tonight

Begging answers on my knees

We live, we breath, we walk and talk and love

In quiet desperation

We live, breath, walk and talk

In quiet desperation

Says, «I'm nobody’s fool», as she waits for the phone to ring

Cries hard while the call doesn’t come, even harder when it does

I look out the window, staring at the Moon

Wondering how I ever got here and will it be over soon

We live, we breath, we walk and talk and love

In quiet desperation

We live, breath, walk and talk

In quiet desperation

We live, breath, walk and talk

In quiet desperation

Desperation

Ze zegt dat ze van staal is, maar ik weet dat ze van vlees en bloed is

Zag haar gisteravond door het raam naalden naar de muur gooien

Ze smeekt de profeet, wijs het pad van de minste wanhoop

Veegt mascara van haar gezicht en trekt wild aan haar haar

Ze zegt tegen niemand daar: "Je weet dat ik van staal ben"

Weet je waar ik vandaan kom.

Weet je hoe ik me voel?»

We leven, we ademen, we lopen en praten en hebben lief

In stille wanhoop

Ik heb vergif in mijn ring, ik ben niet bang om het op de proef te stellen

Ze beweert terwijl ze hem smeekt om te blijven

Want ze is bang voor de eenzaamheid

Zoals iedereen zegt hij terwijl hij haar bedreigingen en behoeften onder ogen ziet

Je zult mij vanavond ook op de vloer vinden

Op mijn knieën om antwoorden smeken

We leven, we ademen, we lopen en praten en hebben lief

In stille wanhoop

We leven, ademen, lopen en praten

In stille wanhoop

Zegt: "Ik ben niemands dwaas", terwijl ze wacht tot de telefoon gaat

Huilt hard terwijl de oproep niet komt, nog harder als hij wel komt

Ik kijk uit het raam, starend naar de maan

Vraag me af hoe ik hier ooit ben gekomen en of het snel voorbij zal zijn

We leven, we ademen, we lopen en praten en hebben lief

In stille wanhoop

We leven, ademen, lopen en praten

In stille wanhoop

We leven, ademen, lopen en praten

In stille wanhoop

Wanhoop