Sad I Cry - Human Drama

Are these the roses of which you speak

Where you stop everyday to scheme

Of what color you will paint tomorrow

On the canvas hung today

For i am a dreamer who fears never living his dream

And what i wouldn’t give

For just one embrace

I picture it now

And melt away

Sad i cry

Is that the sunset that moved you to tears

The colors they strike you so deep

It has risen on me every day of my life

But could never set without you

You are on a ship that is sailing

As i yell from the dock, «come back»

For without the nerve to chance the storm

We can never sail into the sun

Sad i cry

I am sad for my love for the painting

I can have but can never create

How the most vivid red orange sunset

Can only be color to me

I cry for my arms surround nothing

We only hold what we are

The dreamer will dream

The ship it will sail without him into

The sunset again

Sad i cry

Zijn dit de rozen waarover je spreekt?

Waar je elke dag stopt om te plannen

In welke kleur ga je morgen schilderen

Vandaag op het canvas gehangen

Want ik ben een dromer die bang is om zijn droom nooit waar te maken

En wat ik niet zou geven

Voor slechts één omhelzing

Ik zie het nu voor me

En wegsmelten

Verdrietig ik huil

Is dat de zonsondergang die je tot tranen bracht?

De kleuren raken je zo diep

Het is elke dag van mijn leven op mij opgekomen

Maar zou nooit zonder jou kunnen zitten

U bevindt zich op een schip dat vaart

Als ik vanaf het dok schreeuw, "kom terug"

Want zonder het lef om de storm te riskeren

We kunnen nooit de zon in zeilen

Verdrietig ik huil

Ik ben verdrietig om mijn liefde voor het schilderij

Ik kan hebben, maar kan nooit maken

Hoe de meest levendige roodoranje zonsondergang

Kan alleen kleur voor mij zijn

Ik huil om mijn armen om niets heen

We houden alleen vast wat we zijn

De dromer zal dromen

Het schip waar het zonder hem in zal varen

Weer de zonsondergang

Verdrietig ik huil