The Buffalo Grass - Chris Ledoux

Its been forty-five days since the snows have begun

I stare at the fire and long for the sun

As the bitter winds blow through the mouth of the pass

I sit here and dream of the Buffalo grass

The ponies are shaggy;

their coats have grown long

With heads down, they huddle together as one

At the window my breath forms a mist on the glass

As I patiently wait for the Buffalo grass

The Seasons still turn

And the prairies still yearn

For those who were here long ago

The Sioux have all gone and the Bison moved on

Soon, I will follow them home

Mollie passed in September and left me alone

Now my heart is as heavy and round as a stone

Too many years have gone by too fast

And I long for the feel of the Buffalo grass

The animals sleep while the world holds it’s breath

The woods are as still and as silent as death

When the mountain streams flow, spring will follow at last

And the wind will blow free through the Buffalo grass

The Seasons still turn

And the prairies still yearn

For those who were here long ago

The Sioux have all gone and the Bison moved on

Soon, I will follow them home

The geese will return, a symbol of change

The elk will be foraging out on the range

Once again nature’s palette will color the pass

And I will find peace in the Buffalo grass

Yes, I will find peace in the Buffalo grass

Het is vijfenveertig dagen geleden dat de sneeuw is begonnen

Ik staar naar het vuur en verlang naar de zon

Terwijl de bittere wind door de mond van de pas waait

Ik zit hier en droom van het buffelgras

De pony's zijn ruig;

hun jassen zijn lang geworden

Met hun hoofd naar beneden kruipen ze als één samen

Bij het raam vormt mijn adem een ​​mist op het glas

Terwijl ik geduldig wacht op het buffelgras

De seizoenen draaien nog steeds

En de prairies verlangen nog steeds

Voor degenen die hier lang geleden waren

De Sioux zijn allemaal weg en de Bison is verder gegaan

Binnenkort volg ik ze naar huis

Mollie is in september overleden en heeft me met rust gelaten

Nu is mijn hart zo zwaar en rond als een steen

Er zijn te veel jaren te snel voorbijgegaan

En ik verlang naar het gevoel van het buffelgras

De dieren slapen terwijl de wereld haar adem inhoudt

De bossen zijn zo stil en stil als de dood

Als de bergstromen stromen, volgt eindelijk de lente

En de wind zal vrij door het buffelgras waaien

De seizoenen draaien nog steeds

En de prairies verlangen nog steeds

Voor degenen die hier lang geleden waren

De Sioux zijn allemaal weg en de Bison is verder gegaan

Binnenkort volg ik ze naar huis

De ganzen komen terug, een symbool van verandering

De eland zal foerageren op het bereik

Opnieuw kleurt het palet van de natuur de pas

En ik zal vrede vinden in het buffelgras

Ja, ik zal vrede vinden in het buffelgras