Sometimes You've Just Gotta Ride - Chris Ledoux

His name was Twister, he lived in the pasture

Right down from my daddy’s farm

They say there’s a cowboy who once tried to ride him

Now he’s mending fences with only one arm

On my way home from school somehow he always knew

Just when I’d come walking by

And he’d stand at the gate like the keeper of fate

And we both knew that one day I’d just have to ride

Now one crack of dawn, well, I slipped my boots on

And walked out towards that just rising sun

My heart skipped a beat when I heard his four feet

Pounding down on the red dirt like it was a drum

He walked up against me as if to convince me

His heart was easily tamed

Then I came to staring up at the blue and the black

With a handful of mane

Well, I thought he’d go one way but he went the other

I’m lucky I even survived

You can’t always sit on the fence while the world passes by

Sometimes you just gotta ride

Well, the years have gone by since that morning I climbed

On that shadow that cut through the fields

My shoulder still hurts when the weather turns worse

Sometimes you find the strength in the wounds that don’t heal

Between horses and heartaches, women and mistakes

I’ve been through more than I should

But I strapped a saddle across every battle

And held on as long as I could

Well, I thought he’d go one way but he went the other

I’m lucky I even survived

You can’t always sit on the fence while the world passes by

Sometimes you just gotta ride

Well, I thought he’d go one way but he went the other

I’m lucky I even survived

You can’t always sit on the fence while the world passes by

Sometimes you just gotta ride

Zijn naam was Twister, hij woonde in de wei

Rechtstreeks van de boerderij van mijn vader

Ze zeggen dat er een cowboy is die hem ooit probeerde te berijden

Nu repareert hij hekken met slechts één arm

Op weg naar huis van school wist hij het altijd al

Net toen ik langs zou komen lopen

En hij zou bij de poort staan ​​als de bewaarder van het lot

En we wisten allebei dat ik op een dag gewoon zou moeten rijden

Nu een kriek van de dag, nou, ik deed mijn laarzen aan

En liep naar die net opkomende zon

Mijn hart sloeg een slag over toen ik zijn vier voeten hoorde

Beuken op de rode aarde alsof het een trommel was

Hij liep tegen me aan alsof hij me wilde overtuigen

Zijn hart was gemakkelijk te temmen

Toen begon ik omhoog te staren naar de blauwe en de zwarte

Met een handvol manen

Nou, ik dacht dat hij de ene kant op zou gaan, maar hij ging de andere kant op

Ik heb geluk dat ik het zelfs heb overleefd

Je kunt niet altijd op het hek zitten terwijl de wereld aan je voorbij trekt

Soms moet je gewoon rijden

Nou, de jaren zijn verstreken sinds die ochtend dat ik klom

Op die schaduw die door de velden sneed

Mijn schouder doet nog steeds pijn als het weer slechter wordt

Soms vind je de kracht in de wonden die niet genezen

Tussen paarden en hartzeer, vrouwen en fouten

Ik heb meer meegemaakt dan ik zou moeten

Maar ik bond een zadel vast over elk gevecht

En vastgehouden zo lang als ik kon

Nou, ik dacht dat hij de ene kant op zou gaan, maar hij ging de andere kant op

Ik heb geluk dat ik het zelfs heb overleefd

Je kunt niet altijd op het hek zitten terwijl de wereld aan je voorbij trekt

Soms moet je gewoon rijden

Nou, ik dacht dat hij de ene kant op zou gaan, maar hij ging de andere kant op

Ik heb geluk dat ik het zelfs heb overleefd

Je kunt niet altijd op het hek zitten terwijl de wereld aan je voorbij trekt

Soms moet je gewoon rijden