Песня о жизни - Четыре Таракана

Под белыми обоями холодная стена

От идиотских мыслей в башке кутерьма

Здесь для меня закрыты двери и будут закрыты всегда

Путные мысли влетают в окна, но их смывает вода

В затравленных душах надежда и страх,

Но скоро они обратятся в прах

Всех полчаса тянуло в круговороте дел

Только не надо меня доставать, я ещё не дозрел

Кто мне скажет где я родился,

Кто мне скажет где подыхать

Ведь в этой жизни бывает смысл,

Но мне на это плевать

Эта жизнь идиотского сна

Руки дрожат и в глазах пустота

Один из них уже отрёкся, а я ещё нет

Ведь на месте этой помойки ещё тлеет в свет

Эту песню я помню с детства

Эти слова я учил по слогам

И, говорят, это шизофрения,

Но я это видел сам

Можешь назвать это шизофренией,

Но я это видел сам

Koude muur onder wit behang

Van idiote gedachten in de hoofdonrust

Hier zijn de deuren voor mij gesloten en zullen altijd gesloten blijven

Goede gedachten vliegen door de ramen naar binnen, maar worden weggespoeld door water

In opgejaagde zielen, hoop en angst,

Maar binnenkort zullen ze in stof veranderen

Al een half uur werd getrokken in de gang van zaken

Begrijp me niet, ik ben nog niet volwassen

Wie zal mij vertellen waar ik ben geboren,

Wie zal me vertellen waar ik moet sterven?

In dit leven is er tenslotte een betekenis,

Maar ik heb er geen zin in

Dit leven van een idiote droom

Handen trillen en er is leegte in de ogen

Een van hen heeft al afstand gedaan, maar ik niet

Op de plek van deze vuilnisbelt smeult immers nog steeds het licht in

Ik herinner me dit liedje uit mijn kindertijd

Deze woorden leerde ik met lettergrepen

En ze zeggen dat het schizofrenie is

Maar ik heb het zelf gezien

Je kunt het schizofrenie noemen

Maar ik heb het zelf gezien