Накрыло - Чернышевский

Глаза глядели на закат пристально.

Я один здесь стою и никого у пристани.

А ты упрись ко мне, я знаю, мы чересчур близкие.

Знаю, что могу все испортить в разговорах искренних.

А на столе недопитый виски,

Плейер шепчет тихо что-то на английском.

А где ты сыщешь здесь истину, если все

Пиздят в лицо и довериться тут некому?

Провожаю лето, рюмка алкоголя крепкого

И кого вспоминать то, если вспоминать и некого?

Я знаю, что когда-то и меня бледного вынесут ногами вперед.

Кричу в трубку «Алло», жизнь — это короткий полет.

Снова упал самолет, земля пухом.

Сердечко тихо постукивает.

Я наблюдаю за тем, что происходит вокруг.

Мадам, а вы уж простите меня, что мое отношение к вам

А-ля Челентано, — так что собирай чемоданы.

Какой нас ждет успех, если мы молча топчемся у порога,

Не выставляя ни назад, ни вперед свою ногу?

Какая ждет нас дорога, если играем с законом

В игру «Кто кого наебет»?

Как хорошо, что не знаем наперед, когда придет старуха с косой.

Тряся вялой пиздой, она танцует, огибая шест,

Потом в привате губами мне в ухо шепчет, что жизнь моя

Катится в глубокое дно темно-синего океана.

Убежать можно всегда в глушь, куда-то в лес,

Что бы не нашли, если будут искать.

Убежать можно и в себя, поглотив обильно вискарь.

Сниму с себя скальп.

Жизнь коротка, но смерть не близка.

Расстилаю скатерть для поляны всем близким,

Поклон вам низкий.

Это слова от души искренние.

Из воды не выйти незаметно, если входил в нее с брызгами.

Сколько визгов тут было, сколько сердец горячих остыло?

Дуло в затылок, ну все, походу накрыло.

Ogen staarden aandachtig naar de zonsondergang.

Ik sta hier alleen en er is niemand bij de pier.

En als je tegen me aanleunt, weet ik dat we te dichtbij zijn.

Ik weet dat ik in oprechte gesprekken alles kan verpesten.

En op de tafel onvoltooide whisky,

De speler fluistert zachtjes iets in het Engels.

En waar vind je de waarheid hier, als al?

Ze trappen in het gezicht en er is hier niemand te vertrouwen?

Ik zie uit de zomer, een glas sterke alcohol

En wie moet je dan onthouden, als er niemand is om te onthouden?

Ik weet dat ze me op een dag zullen dragen, bleek, voeten eerst.

Ik roep "Hallo" in de telefoon, het leven is een korte vlucht.

Het vliegtuig viel weer, de aarde rust in vrede.

Het hart klopt zacht.

Ik kijk wat er om me heen gebeurt.

Mevrouw, en u vergeeft mij dat mijn houding ten opzichte van u

A la Celentano, dus pak je koffers.

Welk succes wacht ons als we stilletjes op de drempel trappen,

Zonder je voet naar voren of naar achteren te zetten?

Welke weg wacht ons als we met de wet spelen?

In het spel "Wie zal wie neuken"?

Het is maar goed dat we niet van tevoren weten wanneer de oude vrouw met de zeis komt.

Ze schudt haar slappe kut, danst rond de paal,

Dan fluistert hij privé met zijn lippen in mijn oor dat mijn leven...

Rollend in de diepe bodem van de donkerblauwe oceaan.

Je kunt altijd de wildernis in rennen, ergens in het bos,

Wat ze ook vinden als ze zoeken.

Je kunt ook op jezelf wegrennen door veel whisky in je op te nemen.

Ik zal mezelf scalperen.

Het leven is kort, maar de dood is niet dichtbij.

Ik spreidde een tafelkleed uit voor een open plek aan al mijn familieleden,

Buig laag voor je.

Dit zijn woorden uit het hart.

Je kunt niet onopgemerkt uit het water komen als je er met spatten in bent gekomen.

Hoeveel kreten waren er, hoeveel hete harten werden koud?

Een snuit achter op het hoofd, dat was het, bedekte de campagne.