Every Blade - Chamber

You may now break me into pieces, bend me as you wish

Terrified of leaving, helpless in your grip

Ripping, pulling, tearing, scratching

It doesn’t matter how it used to be

Pieces of bone dig their way out of your skin

Sickened by the confines of the cage they were held in

Clinging to the fragile concept

Of a heaven you will never see or touch

Every blade seems to barely miss your spine

By the grace of God, you’ll never die

Every prayer falls short of God’s cynical ears

Every prayer falls short of God’s cynical ears

Every prayer falls short of God’s cynical ears

Every prayer falls short

I was relieved on the day that they put you in that cage

Chained up like an animal, you rot away

Je mag me nu in stukken breken, buigen zoals je wilt

Doodsbang om te vertrekken, hulpeloos in je greep

Rippen, trekken, scheuren, krabben

Het maakt niet uit hoe het vroeger was

Stukjes bot graven zich een weg uit je huid

Ziek van de beperkingen van de kooi waarin ze werden vastgehouden

Vasthouden aan het fragiele concept

Van een hemel die je nooit zult zien of aanraken

Elk mes lijkt je ruggengraat amper te missen

Door de genade van God zul je nooit sterven

Elk gebed schiet Gods cynische oren te kort

Elk gebed schiet Gods cynische oren te kort

Elk gebed schiet Gods cynische oren te kort

Elk gebed schiet tekort

Ik was opgelucht op de dag dat ze je in die kooi stopten

Vastgeketend als een dier, rot je weg