Жди меня - CG Bros.

Отгремел прошлый век страшных войн и резни.

Встал с колен человек, мир вздохнул вместе с ним.

Отогреласьь земля, но забыв горький дым,

Бросив боя поля, слабым стал её сын.

В лужах высохла кровь, и едой полон дом.

Стали матери вновь жить с надеждой о том,

Что воспрянет страна, но недолгим был пир,

Захотела война навестить этот мир.

Жди меня, я вернусь, мать благослови,

Отгоняй с серца грусть, да родных храни, —

Так прощались отцы, собираясь в поход.

И сегодня, мой сын, нас страна зовёт:

Сквозь столетие мы растеряли себя,

Став рабами судьбы, успокоились зря,

Побросали мечи, отрастили живот,

Всё плюём да молчим за еду и комфорт.

А случится беда, не найдёшь человек.

Что нам деать, когда в кровь окрасится век?

Только слабость и лень не спасут этот мир.

Ради наших детей прекратим праздный пир.

Жди меня, я вернусь, мать благослови,

Отгоняй с серца грусть, да родных храни, —

Так прощались отцы, собираясь в поход.

И сегодня, мой сын, на страна зовёт:

Не сдавайся, не плачь,

Дорогая моя:

Пусть смеётся палач,

Не дрожи Россия!

Кто с мечом к нам придёт-

От него и помрёт!

Поднимайся, народ,

Нас страна зовёт!

Edge

De laatste eeuw van verschrikkelijke oorlogen en bloedbaden is voorbij.

Een man stond op van zijn knieën, de wereld zuchtte met hem mee.

De aarde warmde op, maar de bittere rook vergetend,

Toen ze het slagveld verliet, werd haar zoon zwak.

Het bloed is opgedroogd in de plassen en het huis staat vol met eten.

Moeders begonnen weer te leven met de hoop dat

Dat het land zal opstaan, maar het feest was van korte duur,

De oorlog wilde deze wereld bezoeken.

Wacht op mij, ik kom terug, moeder zegen,

Verdrijf verdriet uit je hart, maar bewaar je familieleden, -

Dus namen de vaders afscheid en maakten zich klaar voor een campagne.

En vandaag, mijn zoon, roept het land ons:

Door de eeuw hebben we onszelf verloren,

Ze werden slaven van het lot en kalmeerden tevergeefs,

Ze wierpen hun zwaarden neer, kregen een buik,

We spugen en zwijgen allemaal voor voedsel en comfort.

Maar er gebeuren problemen, je zult geen persoon vinden.

Wat moeten we doen als het ooglid in bloed verandert?

Alleen zwakte en luiheid zullen deze wereld niet redden.

Laten we in het belang van onze kinderen stoppen met het ijdele feestmaal.

Wacht op mij, ik kom terug, moeder zegen,

Verdrijf verdriet uit je hart, maar bewaar je familieleden, -

Dus namen de vaders afscheid en maakten zich klaar voor een campagne.

En vandaag, mijn zoon, roept naar het land:

Geef niet op, huil niet

Mijn liefste:

Laat de beul lachen

Beven Rusland niet!

Wie komt naar ons toe met een zwaard -

Hij zal van hem sterven!

Sta op mensen

Het land roept ons!

kant