Daylight Algorithm - Century

This is our last day as humans.

We’ve given everything back

Our cities have been abandoned.

Our profound regret dissolves into nothing

We no longer betray each other.

We no longer feel hatred

Avarice takes on new meaning and in no time no one will remember

They find us hiding in the forest.

They emerge from blackness wearing our skin

They tear us to pieces and eat us alive.

Their hooves break our skulls apart

Their fur is slicked with our blood.

Vegetation consumes ruins of our office

buildings

The forest engulfs our deserted parking structures

Grass grows up through our highways.

Our foregoing lives have been eaten away

and in time no one will remember

Dit is onze laatste dag als mens.

We hebben alles teruggegeven

Onze steden zijn verlaten.

Onze diepe spijt lost op in niets

We verraden elkaar niet meer.

We voelen geen haat meer

Hebzucht krijgt een nieuwe betekenis en binnen de kortste keren zal niemand het zich herinneren

Ze vinden ons verstopt in het bos.

Ze komen voort uit zwartheid en dragen onze huid

Ze scheuren ons aan stukken en eten ons levend op.

Hun hoeven breken onze schedels uit elkaar

Hun vacht is besmeurd met ons bloed.

Vegetatie verteert de ruïnes van ons kantoor

gebouwen

Het bos overspoelt onze verlaten parkeergarages

Gras groeit op via onze snelwegen.

Onze voorgaande levens zijn weggevreten

en na verloop van tijd zal niemand het zich herinneren