Isle of Inisfree - Celtic Thunder

I’ve met some folks

Who say that I’m a dreamer

And I’ve no doubt

There’s truth in what they say

But sure a body’s bound to be a dreamer

When all the things he loves are far away

And precious things

Are dreams unto an exile

They take him o’er

The land across the sea

Especially when it happens he’s an exile

From that dear lovely Isle of Inisfree

And when the moonlight

Peeps across the rooftops

Of this great city

Wondrous though it be

I scarcly feel its wonder or laughter

I’m once again back home in Inisfree

I wonder o’er green hills

Through dreamy valleys

And find a peace

No other land would know

I hear the birds make music fit for angels

And watch the rivers laughing

As they flow

And then into a humble shack I wander

My dear old home

And tenderly behold

The folks I love

Around the turf fire gathered

On bended knee

Their rosary is told

But dreams don’t last

Though dreams are not forgotten

And soon I’m back

To stern reality

But though they pave

The footways here with gold dust

I still would choose

My Isle of Inisfree

Ik heb wat mensen ontmoet

Wie zegt dat ik een dromer ben

En ik twijfel er niet aan

Er zit waarheid in wat ze zeggen

Maar een lichaam is vast en zeker een dromer

Als alle dingen waar hij van houdt ver weg zijn

En kostbare dingen

Zijn dromen tot een ballingschap?

Ze nemen hem over

Het land aan de overkant van de zee

Vooral als het gebeurt, is hij een balling

Van dat lieve, mooie eiland Inisfree

En wanneer het maanlicht

Peeps over de daken

Van deze geweldige stad

Hoe wonderlijk het ook is

Ik voel nauwelijks zijn verwondering of gelach

Ik ben weer thuis in Inisfree

Ik vraag me af o'er groene heuvels

Door dromerige valleien

En vrede vinden

Geen ander land zou het weten

Ik hoor de vogels muziek maken die geschikt is voor engelen

En kijk hoe de rivieren lachen

Terwijl ze stromen

En dan in een bescheiden hut dwaal ik rond

Mijn lieve oude huis

En teder aanschouwen

De mensen van wie ik hou

Rond het turfvuur verzamelde zich

Op gebogen knie

Hun rozenkrans wordt verteld

Maar dromen blijven niet duren

Hoewel dromen niet worden vergeten

En binnenkort ben ik er weer

Om de realiteit te omarmen

Maar hoewel ze plaveien

De voetpaden hier met goudstof

Ik zou nog steeds kiezen

Mijn eiland Inisfree