Um Mundo Estranho - Celso Fonseca

Onde eu vou nem eu

Ninguém atravessou até o fim

Mais perto nem o sol ousou chegar

A onda no lençol guardei prá mim

Matéria da memória

Já passou, meu amor

Foi só um dia estranho

Nada mais peço a deus

Que o dom de esquecer

O que eu sou nem eu

Ninguém me navegou até o fim

E assim me acostumei a não viver

A vida que eu sonhei de eu me lembrar

Tornou-se a minha vida

Meu amor, já passou

É só um mundo estranho

Coração que é ateu

Só deus para entender

Waar ik heen ga, ik ook niet

Niemand stak over naar het einde

Dichterbij durfde zelfs de zon niet te komen

De golf in het blad hield ik voor mezelf

Onderwerp van geheugen

Het is voorbij, mijn liefste

Het was gewoon een vreemde dag

Ik vraag niets meer vaarwel

Dat de gave van vergeten

Wat ik niet eens mezelf ben

Niemand heeft me tot het einde gebracht

En dus raakte ik eraan gewend om niet te leven

Het leven waarvan ik droomde te herinneren

Het werd mijn leven

Mijn lief, het is voorbij

Het is gewoon een vreemde wereld

hart dat atheïst is

enige god om te begrijpen