Вечное лето - cats among us

Пока сирень ловила ветвями ветер

Мы сидели рядом и мечтали

О вечном лете

Ты столько раз спросила,

Но я боюсь ответа

Ведь не бывает

Ни вечной любви

Ни вечного лета

Не знаю, как жить

Куда двигаться дальше

Снова понимаю:

Не будет как раньше

Я устал притворяться

Жду чего-то от мира

За окном всё та же пустая картина

Твои слова меня больше не греют

Знаю голос грусти наизусть

До конца надеюсь, что всё это временно

И я наконец проснусь

Не думая о том

Что ждет меня завтра,

Но сегодня со мной

Этот город

И немая правда

Стал забывать

Что было со мной вчера

Потому что день раз за разом

Повторяет себя

Костёр надежды потух

Я не согрел им руки,

Но уже всё равно — я устал

И умираю от скуки

И следуя до конца

Оставаясь чернилами на бумаге

В тщетных попытках понять себя

Вспомнить лица любимых людей

Стану тенью на стенах, медленно тая

Снегом в твоих волосах

Уже ничего не начнётся сначала

Ты помнишь те дни?

Когда мы сидели и ждали рассвета

На краю вселенной,

А город тонул

В нежности лета

Мечты осколками двигались к сердцу

Сквозь время и годы

Подростка без надежды

Создавшего целый мир

За пределами школы

Terwijl de sering de wind ving met zijn takken

We zaten naast elkaar en droomden

Over de eeuwige zomer

Je hebt het zo vaak gevraagd

Maar ik ben bang voor het antwoord

Het gebeurt tenslotte niet

noch eeuwige liefde

Geen eeuwige zomer

Ik weet niet hoe ik moet leven

Waar te gaan?

Ik begrijp het weer:

Het zal niet meer zijn zoals voorheen

Ik ben het beu om te doen alsof

Wachten op iets van de wereld

Buiten het raam staat dezelfde lege foto

Je woorden verwarmen me niet meer

Ik ken de stem van verdriet uit mijn hoofd

Tot het einde hoop ik dat dit allemaal tijdelijk is

En ik zal eindelijk wakker worden

Zonder erover na te denken

Wat staat me morgen te wachten

Maar vandaag met mij

Deze stad

En de stomme waarheid

begon te vergeten

Wat is er gisteren met mij gebeurd

Want dag na dag

herhaalt zichzelf

Het vuur van de hoop is gedoofd

Ik heb hun handen niet verwarmd,

Maar goed, ik ben moe

En ik sterf van verveling

En tot het einde volgen

Inkt op papier blijven

Tevergeefse pogingen om mezelf te begrijpen

Onthoud de gezichten van dierbaren

Ik zal een schaduw op de muren worden, langzaam smeltend

Sneeuw in je haar

Niets zal opnieuw beginnen

Herinner je je die dagen nog?

Terwijl we zaten en wachtten op de dageraad

Aan de rand van het universum

En de stad was aan het zinken

In de tederheid van de zomer

Dromen bewogen als fragmenten naar het hart

Door de tijd en jaren heen

Een tiener zonder hoop

Wie heeft de hele wereld geschapen?

Buiten de school