Pan - Carlos Gardel

El sabe que tiene para rato largo

La sentencia en fija lo va ahacer sonar

Asi, entre cabrero, sumiso y amargo

La luz de la aurora lo va a saludar

Quisiera que alguno pudiera escucharlo

En esa elocuencia que las penas dan

Y ver si es humano querer condenarlo

Por haber robado un cacho de pan

Sus pibes no lloran por llorar

Ni piden masitas

Ni dulces, ni chiches, Señor!

Sus pibes se mueren de frio

Y lloran habrientos de pan

La abuela se queja de dolor

Doliente reproche que ofende a su hombria

También su mujer, escualida y flaca, en una mirada

Toda la tragedia le ha dado a entender

@Trabajar?

@Adonde?

Extender la mano

Pididendo al que pasa, limosna, @por que?

Recibir la afrenta de un «perdone hermano»

El que es fuerte y tiene valor y altivez

Se durmieron todos, cacho la barreta

Se puso la gorra resuelto a robar

Un vidrio, unos gritos carreras, auxilio

Un hombre que llora y un cacho de pan

Hij weet dat hij een lange tijd heeft

De vaste zin zal het laten klinken

Dus tussen geitenhoeder, onderdanig en bitter

Het licht van de dageraad zal je begroeten

Ik wou dat iemand het kon horen

In die welsprekendheid die verdriet geeft

En kijk of het menselijk is om hem te willen veroordelen

Voor het stelen van een stuk brood

Zijn kinderen huilen niet om te huilen

Ze vragen niet eens om dumplings?

Geen snoep, geen tandvlees, Heer!

Zijn kinderen vriezen dood

En ze huilen hongerig naar brood

Oma klaagt over pijn

Pijnlijk verwijt dat zijn mannelijkheid beledigt

Ook zijn vrouw, mager en mager, in een blik

Alle tragedie heeft hem te begrijpen gegeven

@Werken?

@Waarheen?

Uitreiken

Vragen wat er gebeurt, aalmoes, @waarom?

De belediging ontvangen van een "excuseer me broer"

Hij die sterk is en moed en hoogmoed heeft

Ze vielen allemaal in slaap, ik raakte de jimmy

Hij zette zijn pet op, vastbesloten om te stelen

Een glas, wat racekreten, help

Een huilende man en een stuk brood