Manoa Mano - Carlos Gardel

Rechiflao en mi tristeza, hoy te evoco y veo que has sido

en mi pobre vida paria sólo una buena mujer;

tu presencia de bacana puso calor en mi nido,

fuiste buena, consecuente, y yo sé que me has querido

como no quisiste a nadie, como no podrás querer.

Se dio el juego de remanye cuando vos, pobre percanta,

gambeteabas la pobreza en la casa de pensión;

hoy sos toda una bacana, la vida te ríe y canta,

los morlacos del otario los tirás a la marchanta

como juega el gato maula con el mísero ratón.

Hoy tenés el mate lleno de infelices ilusiones:

te engrupieron los otarios, las amigas, el gavión,

la milonga entre magnates con sus locas tentaciones

donde triunfan y claudican milongueras pretensiones

se te ha entrado muy adentro en el pobre corazón.

Nada debo agradecerte, mano a mano hemos quedado

no me importa lo que has hecho, lo que hacés ni lo que harás;

los favores recibidos creo habértelos pagado

y si alguna deuda chica sin querer se me ha olvidado

en la cuenta del otario que tenés se la cargás.

Mientras tanto, que tus triunfos, pobres triunfos pasajeros,

sean una larga fila de riquezas y placer;

que el bacán que te acamala tenga pesos duraderos,

que te abrás en las paradas con cafishios milongueros,

y que digan los muchachos: «Es una buena mujer».

Y mañana, cuando seas descolocado mueble viejo

y no tengas esperanzas en el pobre corazón,

si precisás una ayuda, si te hace falta un consejo,

acordate de este amigo que ha de jugarse el pellejo

p’ayudarte en lo que pueda cuando llegue la ocasión.

Ik fluit in mijn verdriet, vandaag roep ik je op en ik zie dat je geweest bent

in mijn arme leven alleen een goede vrouwelijke paria;

jouw koele aanwezigheid bracht warmte in mijn nest,

je was goed, consequent, en ik weet dat je van me hield

alsof je van niemand hield, alsof je niet van iemand kunt houden.

Het spel van remanye vond plaats toen jij, arme percanta,

je ontweek de armoede in het pension;

vandaag ben je echt cool, het leven lacht je uit en zingt,

de morlacos van de otario je gooit ze naar de mars

hoe de maula-kat speelt met de ellendige muis.

Vandaag heb je een partner vol ongelukkige illusies:

de otariërs, de vrienden, de schanskorf, hebben jullie gegroepeerd

de milonga tussen tycoons met zijn gekke verleidingen

waar milonga-pretenties zegevieren en zich overgeven

het is diep in je arme hart doorgedrongen.

Ik heb niets om je voor te bedanken, hand in hand zijn we gebleven

Het kan me niet schelen wat je hebt gedaan, wat je doet of wat je gaat doen;

Ik denk dat ik de ontvangen gunsten heb terugbetaald

en als ik per ongeluk een kleine schuld ben vergeten

Op de rekening van de notaris die u heeft, laadt u deze op.

Mogen ondertussen uw triomfen, armzalige voorbijgaande triomfen,

een lange rij van rijkdom en plezier zijn;

dat de bacán die je slaapt blijvende gewichten heeft,

die je opent bij de haltes met cafishios milongueros,

en laat de jongens zeggen: «Ze is een goede vrouw».

En morgen, als je oude meubels kwijt bent

en heb geen hoop in het arme hart,

als je hulp nodig hebt, als je advies nodig hebt,

onthoud deze vriend die zijn huid moet riskeren

om je te helpen op welke manier ik kan als de tijd daar is.