Cicatrices - Carlos Gardel

Cicatrices,

Incurables de una herida

Que me ha causado la vida

En su triste batallar.

Cicatrices,

Que ya no se cierran nunca

Porque llevan siempre trunca

La esperanza de curar.

La queria inmensamente,

Pero ella fue perjura

Y lleno de honda amargura

Y de pena mi ilusin.

Es por eso que ahora vivo

Siempre a golpes con la suerte,

Y solo quiero la muerte

Para mi angustiado y pobre corazn.

En la cara

Tambin luzco con orgullo

Un recuerdo que es muy tuyo

Y que llevo por mi mal.

Un recuerdo

Que me hicieron en tu nombre,

Cuando yo jugue como hombre

Con la vida del rival.

Cicatrices imborrables

De un tormentoso pasado

Que la suerte me ha brindado

Y que nunca perdere.

Cicatrices de mi vida

Que aunque no tienen encanto

Yo las quiero tanto y tanto

Que jams ya nunca olvidare.

littekens,

Ongeneeslijk van een wond

dat het leven mij heeft veroorzaakt

In zijn trieste strijd.

littekens,

die nooit meer sluiten

Omdat ze altijd trunca dragen

De hoop op genezing.

Ik hield enorm veel van haar

Maar ze was meineed

En vol diepe bitterheid

En jammer van mijn illusie.

Daarom leef ik nu

Altijd op gespannen voet met geluk,

En ik wil gewoon de dood

Voor mijn gekwelde en arme hart.

In het gezicht

Ik draag ook met trots

Een herinnering die helemaal van jou is

En wat draag ik voor mijn slecht.

Een herinnering

Wat ze mij aandeden in jouw naam,

Als ik speel als een man

Met het leven van de rivaal.

onuitwisbare littekens

Uit een stormachtig verleden

dat geluk heeft me gegeven

En die ik nooit zal verliezen.

littekens van mijn leven

Dat hoewel ze geen charme hebben

Ik hou zo veel en zo veel van ze

Dat zal ik nooit vergeten.