3,380 Pounds - Cara Neir

In some hell dug miles below, I pray

As down here, we’ve all met God

Dried mud on the wall, a portrait blessed

Peasant-bound in this hole,

So I look to the wall

And it speaks: «Sun set.

Why rest?

All fall.

We crawl.»

But as I begin to decay my bladder spirals out of control

And as I soil my cloths these lashings fall as my back begins to mold

Contour to the pain that I don’t feel in but outside

These tears of stitched lips, I cry out of remorse

Eat the bugs I’m fed,

Textures of almond brittle

Hug the chains that leave hickies on my wrists

Link all the decades before this to fake your mind

Mud God, come help: «Sun set.

Why rest?

All fall.

We crawl.»

Through eyes full of dirt you wouldn’t see much but shit

Not true;

our hope was lost before all of this

Even in my last hours I find my place and think of you

These tears of stitched lips, I don’t cry out of remorse

I cry for something more…

(atoms splitting, callous thickening, bridges burning, paradigms shifting,

something’s building)

In een of andere hel gegraven mijlen lager, bid ik

Zoals hier beneden hebben we allemaal God ontmoet

Opgedroogde modder op de muur, een gezegend portret

Boergebonden in dit gat,

Dus ik kijk naar de muur

En het spreekt: «Zonsondergang.

Waarom rusten?

Allemaal vallen.

We kruipen.»

Maar naarmate ik begin te rotten, raakt mijn blaas uit de hand

En terwijl ik mijn kleding bevuil, vallen deze sjorringen terwijl mijn rug begint te schimmelen

Contour naar de pijn die ik niet van binnen maar van buiten voel

Deze tranen van gestikte lippen, ik huil uit spijt

Eet de insecten die ik krijg,

Texturen van brosse amandel

Omhels de kettingen die hickies op mijn polsen achterlaten

Koppel alle decennia ervoor om je gedachten te faken

Modder God, kom helpen: «Zonsondergang.

Waarom rusten?

Allemaal vallen.

We kruipen.»

Door ogen vol vuil zou je niet veel anders zien dan shit

Niet waar;

onze hoop was voor dit alles verloren

Zelfs in mijn laatste uren vind ik mijn plek en denk aan jou

Deze tranen van gestikte lippen, ik huil niet uit spijt

Ik huil om meer...

(atomen splitsen, eelt verdikking, bruggen branden, paradigma's verschuiven,

er bouwt iets)