Rainbow - Candyland

And maybe I should take a train and lie down in the aisles

Listenin' awhile to the simple beat singing me to sleep

And maybe I wake at the crack of noon, forgetting where I’m from

Guess there was a hole in our saviour’s bag

Where we fell out and some got dragged

And maybe when I grow up I’ll ride out to sea

And tell tall tales of my home town like it’s somewhere good to be

And then the sea is torn apart and I know Moses is the star

I see a rainbow, through the flames in my eye

I never felt this good, I never got this high

And maybe it is evening and the street lamps start to shine

Stretching like a string of sorrows down unto the dazzling waters

Where lonely dockside daughters are pacing out the pier

And they say the old money is passing through

Well smack my brows on the avenue

And then the stars begin to rock like Galileo drunk

And see me looking skyward — not knowing who to thank

For I hurt from holding secrets, this Jericho’s on fire

A burning necklace 'round me, these city walls surround me

I see a rainbow, through the flames in my eye

I never felt this good, I never got this high

I bleed so that the stars may shine

Wild horses are kicking inside me

And maybe some seek comfort here with sounds of crystal streams

With dreams of nightingales, seen only in battered books

Riding from the subway trains, screaming from the cracks

And love like a healer for every wound — but no one’s saved

No one’s immune

I see a rainbow, through the flames in my eye

I never felt this good, I never got this high

En misschien moet ik een trein nemen en in de gangpaden gaan liggen

Luister een tijdje naar de simpele beat die me in slaap zingt

En misschien word ik om het krieken van de middag wakker en vergeet ik waar ik vandaan kom

Denk dat er een gat in de tas van onze redder zat

Waar we ruzie kregen en sommigen werden meegesleurd

En misschien rijd ik als ik groot ben de zee op

En vertel sterke verhalen over mijn geboortestad alsof het een goede plek is om te zijn

En dan wordt de zee verscheurd en ik weet dat Mozes de ster is

Ik zie een regenboog door de vlammen in mijn oog

Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, ik ben nog nooit zo high geworden

En misschien is het avond en beginnen de straatlantaarns te schijnen

Zich uitstrekkend als een reeks smarten tot in de oogverblindende wateren

Waar eenzame dochters aan de kade over de pier ijsberen

En ze zeggen dat het oude geld doorkomt

Nou, sla mijn wenkbrauwen op de avenue

En dan beginnen de sterren te rocken als dronken Galileo

En zie me naar de hemel kijken - niet wetende wie ik moet bedanken

Want ik heb pijn van het bewaren van geheimen, deze Jericho staat in brand

Een brandende ketting 'om me heen, deze stadsmuren omringen me'

Ik zie een regenboog door de vlammen in mijn oog

Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, ik ben nog nooit zo high geworden

Ik bloed zodat de sterren mogen schijnen

Wilde paarden trappen in mij

En misschien zoeken sommigen hier troost met geluiden van kristalstromen

Met dromen van nachtegalen, alleen te zien in gehavende boeken

Rijdend vanuit de metro's, schreeuwend vanuit de kieren

En heb lief als een genezer voor elke wond, maar niemand is gered

Niemand is immuun

Ik zie een regenboog door de vlammen in mijn oog

Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, ik ben nog nooit zo high geworden