Crying Game - Cady Groves

Woke up to snow, it’s Christmas again

But you’re still not home, got thrown in the pen

And I’m six years old sitting here thinking «Why am I always alone?»

So I watch my momma from the back of the van

She drove along, and having seven kids

Must have been hard, but daddy couldn’t stay out of the bar

It’s a crying game, seeing him in prison on Christmas day

Twenty years later still such a shame to have a broken heart at such a young age

Now it’s all the same, it’s a crying game

I missed the call and woke to find my brother was gone

That’s when I lost my mind at eighteen years old

Wondering how life could be so cold

But we came together, like never before

All my brothers and sisters kept momma at shore til we lost another

It’s hard to know just what to think no more

It’s a crying game, to have to put my brothers in their graves

Life ain’t perfect, but it’s such a shame

They left behind the stories that they never made

Now it’s all the same, it’s a crying game

Living and loving gets me through the pain

Don’t take for granted a soul or a day

Anywhere I’m going it’s crazy to think

That there’s a million other people out there playing

Crying game

There’s no winning and no one to blame

Life is fragile and can slip away and let me tell you when it does,

it’s such a shame

But it’s all the same, it’s a crying game

Werd wakker met sneeuw, het is weer Kerstmis

Maar je bent nog steeds niet thuis, ben in de pen gegooid

En ik ben zes jaar en zit hier te denken: "Waarom ben ik altijd alleen?"

Dus ik kijk naar mijn moeder vanaf de achterkant van het busje

Ze reed mee en had zeven kinderen

Moet moeilijk zijn geweest, maar papa kon niet uit de bar blijven

Het is een huilspel om hem op kerstdag in de gevangenis te zien

Twintig jaar later nog steeds zo jammer om op zo'n jonge leeftijd een gebroken hart te hebben

Nu is het allemaal hetzelfde, het is een huilspel

Ik heb de oproep gemist en werd wakker om te ontdekken dat mijn broer weg was

Toen verloor ik mijn verstand op mijn achttiende

Vraagt ​​u zich af hoe het leven zo koud kan zijn

Maar we kwamen samen, als nooit tevoren

Al mijn broers en zussen hielden mama aan de kust tot we er nog een verloren

Het is moeilijk om te weten wat je moet denken, niet meer

Het is een huilspel, om mijn broers in hun graf te moeten leggen

Het leven is niet perfect, maar het is zo jammer

Ze lieten de verhalen achter die ze nooit maakten

Nu is het allemaal hetzelfde, het is een huilspel

Leven en liefhebben helpt me door de pijn heen

Neem een ​​ziel of een dag niet als vanzelfsprekend aan

Waar ik ook ga, het is gek om te denken

Dat er een miljoen andere mensen zijn die spelen

Huilspel

Er is geen winnaar en niemand heeft de schuld

Het leven is kwetsbaar en kan wegglippen en laat me je vertellen wanneer dat gebeurt,

het is zo jammer

Maar het is allemaal hetzelfde, het is een huilspel