Tyranny of Souls - Bruce Dickinson

When shall we three meet again?

In thunder, lightning, or in rain?

When the hurly-burly's done?

When the battle’s lost, not won?

A tyranny of souls, that love has lost

A tyranny of souls, a pentecost

Speak in tongues of fire

Inflaming our desires, watching as we die…

Who rips the child out from the womb?

Who raised the dagger, who plays the tune?

At the crack of doom on judgment day

No ocean could wash my sins away

A tyranny of souls, that love has lost

A tyranny of souls, a pentecost

Speak in tongues of fire

Inflaming our desires, watching as we die

On our own cross

A tyranny of souls

We are the black space, we are the black light

We shine where no others dare

Killing my head with the neon, suffering my fate for no reason

No is a relative stranger to my life

Deeds of the faithful, seeds of betrayal

Hammer the nail into my hand, anger is ruler in my land

I am the killer of weakness in my head

We are the black light

We are the black space

A tyranny of souls, that love has lost

A tyranny of souls, a pentecost

Speak in tongues of fire

Inflaming our desires, watching as we die

On our own cross

A tyranny of souls, that love has lost

A tyranny of souls, a pentecost

Speak in tongues of fire

Inflaming our desires, watching as we die!

Wanneer zullen we drie elkaar weer ontmoeten?

Bij donder, bliksem of regen?

Wanneer de hurly-burly klaar is?

Wanneer de strijd verloren is, niet gewonnen?

Een tirannie van zielen, die liefde heeft verloren

Een tirannie van zielen, een Pinksteren

Spreek in vurige tongen

Onze verlangens aanwakkeren, toekijken terwijl we sterven...

Wie rukt het kind uit de baarmoeder?

Wie hief de dolk op, wie speelt het deuntje?

Bij het krieken van de ondergang op de dag des oordeels

Geen oceaan kan mijn zonden wegwassen

Een tirannie van zielen, die liefde heeft verloren

Een tirannie van zielen, een Pinksteren

Spreek in vurige tongen

Onze verlangens aanwakkeren, kijken terwijl we sterven

Op ons eigen kruis

Een tirannie van zielen

Wij zijn de zwarte ruimte, wij zijn het zwarte licht

We schitteren waar niemand anders durft

Mijn hoofd vermoorden met de neon, mijn lot ondergaan zonder reden

Nee is een relatief onbekende in mijn leven

Daden van de gelovigen, zaden van verraad

Sla de spijker in mijn hand, woede is heerser in mijn land

Ik ben de moordenaar van zwakte in mijn hoofd

Wij zijn het zwarte licht

Wij zijn de zwarte ruimte

Een tirannie van zielen, die liefde heeft verloren

Een tirannie van zielen, een Pinksteren

Spreek in vurige tongen

Onze verlangens aanwakkeren, kijken terwijl we sterven

Op ons eigen kruis

Een tirannie van zielen, die liefde heeft verloren

Een tirannie van zielen, een Pinksteren

Spreek in vurige tongen

Onze verlangens aanwakkeren, kijken terwijl we sterven!