Octavia - Bruce Dickinson

Im vacuum-breathing and open-mouthed

As the red shift fills my eyes

Minister my promises

As her shadow cuts the day away

I remembered you, as you walked into that room

Dislocated, jagged pieces

Are sliding into this broken mind

Swimming back against the river

But Im rising with the tide

Where we came from, were all going back there soon

How many times have we met this way?

How many lives have we lived before?

How many faces and how many names?

Shadows come, but shadows are gone

Shadows come, but shadows are gone

How many times have we met this way?

How many lives have we lived before?

How many faces and how many names?

Shadows come, but shadows are gone

Shadows come, but shadows are gone

Ik adem vacuüm en met open mond

Terwijl de rode verschuiving mijn ogen vult

Mijn beloften nakomen

Terwijl haar schaduw de dag wegsnijdt

Ik herinnerde me je toen je die kamer binnenkwam

Ontwrichte, gekartelde stukken

Glijden in deze gebroken geest

Terug zwemmen tegen de rivier

Maar ik ga mee met het tij

Waar we vandaan kwamen, gingen er allemaal snel weer heen

Hoe vaak hebben we elkaar op deze manier ontmoet?

Hoeveel levens hebben we al geleefd?

Hoeveel gezichten en hoeveel namen?

Schaduwen komen, maar schaduwen zijn weg

Schaduwen komen, maar schaduwen zijn weg

Hoe vaak hebben we elkaar op deze manier ontmoet?

Hoeveel levens hebben we al geleefd?

Hoeveel gezichten en hoeveel namen?

Schaduwen komen, maar schaduwen zijn weg

Schaduwen komen, maar schaduwen zijn weg