Weaver of Fate - Brothers of Metal

Clear as the sky

On a midwinter’s night

And deep as the stormy sea

I hear a whisper inside

A hunger devouring me

I beseech you, my heart, to be free

Farther away

Than the night from the day

I reach for your true embrace

Shadow of mine

Memories fail through the veil of my mind

Here at the end of our time

Sure as the sun will rise

Over blood-red skies

I will be on my way

Come the break of day

Dark as the night will be

So my heart, are we

Sorrow will reave my soul

This, my heart, I know

A thread has been spun

By an unyielding hand

The Norns have laid down my path

Just like the seed has to grow

The withering leaf must let go

To be buried beneath the snow

Sure as the sun will rise

Over blood-red skies

I will be on my way

Come the break of day

Shrouded in doubt

As I leave for the shore

Though cold and unkind

The horizon calls

Way, way, wayward waves

I will follow you home

And vanish into the unknown

Sure as the sun will rise

Over blood-red skies

I will be on my way

Come the break of day

Dark as the night will be

So my heart, are we

Sorrow will reave my soul

This, my heart, I know

Weaver of fate

To your will I must fold

Oh, wisdom of old

I beseech you, my heart to set free

Helder als de lucht

Op een midwinternacht

En zo diep als de stormachtige zee

Ik hoor een gefluister binnen

Een honger die me verslindt

Ik smeek je, mijn hart, om vrij te zijn

Verder weg

Dan de nacht van de dag

Ik reik naar je ware omhelzing

Schaduw van mij

Herinneringen mislukken door de sluier van mijn geest

Hier aan het einde van onze tijd

Zeker als de zon opkomt

Over bloedrode luchten

Ik zal onderweg zijn

Kom de dag aanbreken

Hoe donker de nacht ook zal zijn

Dus mijn hart, zijn we?

Verdriet zal mijn ziel bevrijden

Dit, mijn hart, ik weet het

Er is een draad gesponnen

Door een onverzettelijke hand

De Nornen hebben mijn pad uitgestippeld

Net zoals het zaadje moet groeien

Het verwelkende blad moet loslaten

Om onder de sneeuw te worden begraven

Zeker als de zon opkomt

Over bloedrode luchten

Ik zal onderweg zijn

Kom de dag aanbreken

Gehuld in twijfel

Terwijl ik naar de kust vertrek

Hoewel koud en onaardig

De horizon roept

Way, way, eigenzinnige golven

Ik volg je naar huis

En verdwijnen in het onbekende

Zeker als de zon opkomt

Over bloedrode luchten

Ik zal onderweg zijn

Kom de dag aanbreken

Hoe donker de nacht ook zal zijn

Dus mijn hart, zijn we?

Verdriet zal mijn ziel bevrijden

Dit, mijn hart, ik weet het

Wever van het lot

Naar uw testament moet ik vouwen

Oh, oude wijsheid

Ik smeek u, mijn hart om te bevrijden