Sylvan - Bronze Radio Return

Hey Sylvan, what’s to say?

It feels so strange to sing your name this way

I’m lost for words, still looking for the one

Still searchin on the tip of my tongue

Hey Silvan, do you recall

The summer we spent moving bricks and building cement walls?

Through every midday, everyone would call

We laughed along and smiled at em all

And on the day, everybody came

You were there in a wooden picture frame

Reminding me of a wedding we went to where you cried for the bride and now

she’s here to cry for you

I guess we all fall in, fall out

Every good story has to end somehow

Here’s your standing over on your last bow

You left the stage on fire and they’ll never put it out

Never put it out

Hey Silvan, where’d you go?

Yeah, I know you were always leavin early from the parties

We would throw

We chased you down before you were gone

Oh, I wish I knew the street that you’re on

Now it’s safe, you never went away

You’re in the ground, sure not living in a grave

I look around and I see what you gave

All proof of the life you embraced

I guess we all fall in, fall out

Every good story has to end somehow

Here’s your standing over on your last bow

You left the stage on fire and they’ll never put it out

Never put it out

Hé Sylvan, wat moet ik zeggen?

Het voelt zo raar om je naam op deze manier te zingen

Ik ben verloren voor woorden, nog steeds op zoek naar die ene

Zoek nog steeds op het puntje van mijn tong

Hé Silvan, weet je nog?

De zomer die we doorbrachten met het verplaatsen van stenen en het bouwen van betonnen muren?

Elke middag belde iedereen

We lachten mee en lachten naar ze allemaal

En op de dag kwam iedereen

Je was erbij in een houten fotolijstje

Doet me denken aan een bruiloft waar we heen gingen waar je huilde om de bruid en nu

ze is hier om om je te huilen

Ik denk dat we allemaal vallen, vallen uit

Elk goed verhaal moet op de een of andere manier eindigen

Hier sta je op je laatste buiging

Je liet het podium in vuur en vlam staan ​​en ze zullen het nooit doven

Zet het nooit uit

Hé Silvan, waar ging je heen?

Ja, ik weet dat je altijd vroeg weg ging van de feestjes

We zouden gooien

We hebben je achtervolgd voordat je weg was

Oh, ik wou dat ik wist in welke straat je zit

Nu is het veilig, je bent nooit weggegaan

Je bent in de grond, zeker niet levend in een graf

Ik kijk om me heen en ik zie wat je hebt gegeven

Allemaal bewijzen van het leven dat je omarmde

Ik denk dat we allemaal vallen, vallen uit

Elk goed verhaal moet op de een of andere manier eindigen

Hier sta je op je laatste buiging

Je liet het podium in vuur en vlam staan ​​en ze zullen het nooit doven

Zet het nooit uit