Es regnet - Brigitte Fassbaender, Cord Garben

Ich frage nichts

Ich darf nicht fragen

Denn du hast mir gesagt: «Frage nicht!»

Aber kaum höre ich deinen Wagen

Denke ich: Sagen, oder nicht sagen?

Er hat alles auf dem Gesicht

Glaubst du denn daß nur der Mund spricht?

Augen sind wie Fensterglas

Durch alle Fenster sieht man immer

Schließt du die Augen ist es schlimmer

Meine Augen hören etwas

Etwas anderes meine Ohren

Für Schmerzen bin ich denn geboren

Laß mein Gesicht am Fenster, laß;

Die Sonne darf jetzt nicht mehr scheinen!

«Es regnet,» sagt das Fensterglas

Es sagt nur was es denkt!

Laß uns zusammen weinen…

…zusammen weinen…

ik vraag niets

ik mag niet vragen

Omdat je me zei: "Vraag niet!"

Maar ik hoor je auto nauwelijks

Denk ik: zeggen of niet zeggen?

Hij heeft alles op zijn gezicht

Denk je dat alleen de mond spreekt?

Ogen zijn als vensterglas

Je kunt altijd door alle ramen kijken

Als je je ogen sluit, is het erger

Mijn ogen horen iets

Iets anders mijn oren

Ik ben geboren voor pijn

Laat mijn gezicht bij het raam, ga weg;

De zon kan niet meer schijnen!

"Het regent", zegt het raam

Het zegt alleen wat het denkt!

Laten we samen huilen...

...samen huilen...