Аминь - Brick Bazuka

Отправьте меня ниже подземелья.

Я разрываю цепь на звенья.

Где я?

Кто я?

Когда ценил эти мгновения, накрытый солнечным затмением.

Потухших звезд капля путь человека к исцелению.

Где-то за гранью, где нет страданий, спросишь:

«Кто крайний?" — за тенью знаний.

Вставай за нами, ведь нас не смыть цунами.

За всеми смотрит Крамер сквозь объективы камер.

Считаем то, что заняты делами, души прощаются с телами.

Тут те, кто не нуждается в рекламе,

Для нас мир замер, устал тот таймер, я во …, но с волками,

Под облаками, скрипя клыками.

Запомню каждого, кто кинет в мою стаю камень,

И не гасите внутри пламень, конец куплета.

Аминь.

Апрель, 2016.

Stuur me onder de kerker.

Ik breek de ketting in schakels.

Waar ik ben?

Wie ben ik?

Toen ik deze momenten waardeerde, bedekt met een zonsverduistering.

Een druppel uitgestorven sterren is het pad van een persoon naar genezing.

Ergens buiten waar geen lijden is, vraag je:

"Wie is het uiterste?" - achter de schaduw van kennis.

Ga achter ons staan, want we kunnen niet weggespoeld worden door een tsunami.

Kramer houdt iedereen in de gaten door de cameralenzen.

We zijn van mening dat we bezig zijn met zaken, zielen nemen afscheid van lichamen.

Hier zijn degenen die geen reclame nodig hebben,

Voor ons staat de wereld stil, die timer is moe, ik doe mee..., maar met wolven,

Onder de wolken, krakende tanden.

Ik zal iedereen herinneren die een steen naar mijn kudde gooit,

En doof de vlam van binnen niet, het einde van het vers.

Amen.

april 2016.