I'll Take You Home Again Kathleen - Brian Kennedy

I’ll take you home again, Kathleen

Across the ocean wild and wide

To where your heart has ever been

Since you were first my bonnie bride.

The roses all have left your cheek.

I’ve watched them fade away and die

Your voice is sad when e’er you speak

And tears be-dim your loving eyes.

Oh!

I will take you back, Kathleen

To where your heart will feel no pain

And when the fields are fresh and green

I’II take you to your home again!

I know you love me, Kathleen, dear

Your heart was ever fond and true.

I always feel when you are near

That life holds nothing, dear, but you.

The smiles that once you gave to me

I scarcely ever see them now

Though many, many times I see

A dark’ning shadow on your brow.

To that dear home beyond the sea

My Kathleen shall again return.

And when thy old friends welcome thee

Thy loving heart will cease to yearn.

Where laughs the little silver stream

Beside your mother’s humble cot

And brightest rays of sunshine gleam

There all your grief will be forgot

Ik breng je weer naar huis, Kathleen

Over de oceaan wild en wijd

Naar waar je hart ooit is geweest

Sinds je eerst mijn bonnie-bruid was.

De rozen hebben allemaal je wang verlaten.

Ik heb ze zien vervagen en sterven

Je stem is verdrietig als je spreekt

En tranen verduisteren je liefdevolle ogen.

Oh!

Ik zal je terugbrengen, Kathleen

Naar waar je hart geen pijn zal voelen

En als de velden fris en groen zijn

Ik breng je weer naar je huis!

Ik weet dat je van me houdt, Kathleen, schat

Je hart was altijd dierbaar en oprecht.

Ik voel altijd wanneer je in de buurt bent

Dat leven bevat niets, lieverd, behalve jij.

De glimlach die je me ooit schonk

Ik zie ze nu bijna nooit

Hoewel ik het vaak, vaak zie

Een donkere schaduw op je voorhoofd.

Naar dat dierbare huis aan de andere kant van de zee

Mijn Kathleen zal weer terugkeren.

En wanneer uw oude vrienden u verwelkomen

Uw liefdevolle hart zal ophouden te verlangen.

Waar lacht de kleine zilveren stroom

Naast het eenvoudige bed van je moeder

En de helderste zonnestralen glanzen

Daar zal al je verdriet worden vergeten