Forgiven, Not Forgotten - Break The Silence

I’m leaving fast and never looking back.

I wish these ties would break…

I would be gone forever, to make things how they always used to be

It’s what I’ve always wanted, but not this time

Converting pressure to construction, and the pain is wearing thin

Betrayal’s only reasons.

I will not die alone from living with another

Piece of what we always had together

And when we think of who we were before this

Just two good friends with one shared vision

How can I forgive what I can’t forget?

The only life I had that you forced me out of

This piece of life- I clutch it as we die.

Further now away from what it

Was, the future dragged me down, yet it pulled me forward

Remembering what all of those times meant, when I needed you and

I could not get one word.

Now we are numb from the pain of regret

Converting pressure to construction, and the pain is wearing thin

Betrayal’s only reasons.

I will not die alone from living with another

Piece of what we always had together

And when we think of who we were before this

Just two good friends with one shared vision

How can I forgive what I can’t forget?

The only life I had that you forced me out of

And for what?

Destruction is a dream I awaken from with your dismissal

Release the energy with no degree of self-absorption

Our tired misery bleeds out of me with every new breath

Forsaken honesty breeds tragedy through all emotions

Chained to the forces of diminishment of what we fought for

Break free as they rust away, as it fades away, as it passes on

Maybe we’ll forgive it all with a little time, when we have that power

Maybe we’ll forgive it all with a little time

When we have that power

Ik vertrek snel en kijk nooit meer achterom.

Ik wou dat deze banden zouden verbreken...

Ik zou voor altijd weg zijn om de dingen te maken zoals ze altijd waren

Het is wat ik altijd al wilde, maar deze keer niet

Druk omzetten in constructie, en de pijn wordt dun

De enige redenen van verraad.

Ik zal niet alleen sterven door met een ander samen te leven

Stukje van wat we altijd samen hadden

En als we bedenken wie we hiervoor waren

Gewoon twee goede vrienden met één gedeelde visie

Hoe kan ik vergeven wat ik niet kan vergeten?

Het enige leven dat ik had waar je me uit dwong

Dit stukje leven, ik grijp het vast terwijl we sterven.

Verder nu weg van wat het is

Was, de toekomst sleepte me naar beneden, maar het trok me vooruit

Ik herinner me wat al die tijden betekenden, toen ik je nodig had en

Ik kon geen woord horen.

Nu zijn we verdoofd van de pijn van spijt

Druk omzetten in constructie, en de pijn wordt dun

De enige redenen van verraad.

Ik zal niet alleen sterven door met een ander samen te leven

Stukje van wat we altijd samen hadden

En als we bedenken wie we hiervoor waren

Gewoon twee goede vrienden met één gedeelde visie

Hoe kan ik vergeven wat ik niet kan vergeten?

Het enige leven dat ik had waar je me uit dwong

En voor wat?

Vernietiging is een droom waaruit ik ontwaak met jouw ontslag

Laat de energie los zonder enige mate van zelfabsorptie

Onze vermoeide ellende bloedt uit me met elke nieuwe ademhaling

Verlaten eerlijkheid kweekt tragedie door alle emoties heen

Geketend aan de krachten van vermindering van waar we voor hebben gevochten

Breek los terwijl ze wegroesten, zoals het vervaagt, terwijl het voorbijgaat

Misschien vergeven we het allemaal met een beetje tijd, als we die kracht hebben

Misschien vergeven we het allemaal met een beetje tijd

Wanneer we die macht hebben