Requiem - BoySetsFire

She cries… its freedom that we need, but I have yet to see a cause to believe

(I need to feel it, please just let me feel all right)

it comes in waves of need, ten ways to make you bleed before you get to die

can we give it one more shot, have we thrown all hope away,

does it have to be this painful just to make it through?

this is not our requiem, we’re wasting time as victims

why spend our lives on bended knee, choosing not to be free?

He sighs… I’m quickly burning out all that’s left of me are jaded memories

(I need to feel it please just let me feel all right)

of what I could have been if I had only been less of what they wanted

can we give it one more shot, have we thrown all hope away,

does it have to be this painful just to make it through?

this is not our requiem, we’re wasting time as victims

why spend our lives on bended knee, choosing not to be free?

and we’re still here, all together, and all alone

consumed with fear that one day we’ll discover,

how empty we’ve become

restricted and ashamed, we crave what they provide us,

so we’ll never feel alone

can we give it one more shot, have we thrown all hope away,

does it have to be this painful just to make it through?

this is not our requiem, we’re wasting time as victims

why spend our lives on bended knee, choosing not to be free?

I am now just learning to breathe

Ze huilt... de vrijheid die we nodig hebben, maar ik moet nog een reden zien om te geloven

(Ik moet het voelen, laat me alsjeblieft goed voelen)

het komt in golven van nood, tien manieren om je te laten bloeden voordat je sterft

kunnen we het nog een kans geven, hebben we alle hoop verworpen,

moet het zo pijnlijk zijn om door te komen?

dit is niet ons requiem, we verspillen tijd als slachtoffers

waarom zouden we ons leven op gebogen knieën doorbrengen en ervoor kiezen om niet vrij te zijn?

Hij zucht... ik ben snel aan het opbranden alles wat er nog van me over is zijn sleetse herinneringen

(Ik moet het voelen, laat me alsjeblieft goed voelen)

van wat ik had kunnen zijn als ik maar minder was geweest van wat ze wilden

kunnen we het nog een kans geven, hebben we alle hoop verworpen,

moet het zo pijnlijk zijn om door te komen?

dit is niet ons requiem, we verspillen tijd als slachtoffers

waarom zouden we ons leven op gebogen knieën doorbrengen en ervoor kiezen om niet vrij te zijn?

en we zijn er nog steeds, allemaal samen en helemaal alleen

verteerd door angst dat we op een dag zullen ontdekken,

hoe leeg zijn we geworden

beperkt en beschaamd, we hunkeren naar wat ze ons bieden,

dus we zullen ons nooit alleen voelen

kunnen we het nog een kans geven, hebben we alle hoop verworpen,

moet het zo pijnlijk zijn om door te komen?

dit is niet ons requiem, we verspillen tijd als slachtoffers

waarom zouden we ons leven op gebogen knieën doorbrengen en ervoor kiezen om niet vrij te zijn?

Ik leer nu pas te ademen