Let Me Belong to You - Bourvil

A l’hôpital de la Salpétrière

Un médecin connu, un grand patron

La légion d’honneur à la boutonnière

Devant les lits et la consultation

Une fillette est là avec sa mère

Le docteur dit: «Elle a le teint pâlot»

Donnez-lui donc de façon régulière

Matin et soir une assiette de pruneaux

— On n’en a pas, dit l’infirmier

La mère accourt chez l'épicier

«Donnez-moi des pruneaux

Des pruneaux pour ma fille

Une livre, un kilo

Donnez-moi des pruneaux

Si c’est des pruneaux cuits

Gardez-les dans leur jus

Si c’est des pruneaux crus

J’attendrai qu’ils soient cuits

Donnez-moi des pruneaux

Des pruneaux pour ma fille

Des petits ou des gros

Donnez-moi, donnez-moi, donnez-moi des pruneaux»

Elle continua gravissant son calvaire

Et vit au loin un endroit mal fâmé

Ou les clients à coups de revolvers

Réglaient des comptes qu’ils avaient à régler

Sans hésiter elle traversa la rue

Le cœur gonflé de son dernier espoir

Mais elle reçue une balle perdue

Et quand on la retrouva sur le trottoir

Aux deux agents qui l’emportaient

Les yeux fermés elle chantait:

«Donnez-moi des pruneaux

Des pruneaux pour ma fille

Des petits ou des gros

Donnez-moi des pruneaux»

En retirant son képi alors un agent dit:

«Pruneaux cuit, pruneaux crus

Je crois que tout est foutu

Faut l’emporter à l’hosto

Pour retrouver sa fille

Et tirer le rideau

Sur l’histoire, sur l’histoire des pruneaux.»

In het Salpetriere-ziekenhuis

Een beroemde dokter, een grote baas

Het Legioen van Eer in het knoopsgat

Voor de bedden en het consult

Een klein meisje is daar met haar moeder

De dokter zegt: "Ze heeft een bleke huidskleur"

Geef het dus regelmatig

's Morgens en 's avonds een bord pruimen

'We hebben er geen,' zei de verpleger.

De moeder rent naar de kruidenier

“Geef mij pruimen

Pruimen voor mijn dochter

Een pond, een kilogram

geef me pruimen

Als het gekookte pruimen zijn

Bewaar ze in hun eigen sap

Als het rauwe pruimen zijn

Ik wacht tot ze gaar zijn

geef me pruimen

Pruimen voor mijn dochter

Klein of groot

Geef me, geef me, geef me pruimen”

Ze bleef haar beproeving beklimmen

En zag een beruchte plek ver weg

Of klanten met revolvers

Rekeningen aan het vereffenen waren die ze moesten vereffenen?

Zonder aarzelen stak ze de straat over

Hart gezwollen met zijn laatste hoop

Maar ze kreeg een verdwaalde kogel

En toen we haar op de stoep vonden

Aan de twee agenten die zegevierden

Met gesloten ogen zong ze:

“Geef mij pruimen

Pruimen voor mijn dochter

Klein of groot

Geef me pruimen”

Toen hij zijn kepi afdeed, zei een officier:

“Gekookte pruimen, rauwe pruimen

Ik denk dat het allemaal verpest is

Je moet het naar het ziekenhuis brengen

Om zijn dochter te vinden

En trek het gordijn dicht

Over geschiedenis, over de geschiedenis van pruimen.”