Le Poisson Rouge, Chanson Presque Vécue - Bourvil

Dans une loterie à la fête foraine

De joyeux fêtards risquaient des enjeux

Mais un p’tit gamin de six ans à peine

Suivait la roulette d’un air anxieux

Soudain le patron, d’une voix farouche

Dit: «Le numéro 5 a gagné le gros lot»

Un joli bocal et un poisson rouge

Choisissez Monsieur sur le rayon d’en haut

Le joueur avide, déjà tendait la main

Quand on entendit murmurer le bambin:

«Ce n’est qu’un p’tit poisson rouge

Mais malgré sa couleur

Sous ses écailles bouge

Un bon p’tit coeur

Pour vous c’n’est qu’une amusette

Un peu d’joie qui s’achète

Laissez-moi mon compagnon

N’emportez pas mon petit poisson !»

Forcément, ce petit bambin, ça lui faisait envie, le poisson !

Cela faisait

déjà deux heures qu’il jouait, il avait dépensé tous les sous de son

porte-monnaie parce que sa mère l’avait envoyé chercher le lait et puis l’pain

et tout ça.

Mais triste destin, il n’avait pas gagné, il comprenait pas c’que

c'était que le jeu, c’est pour ça que inconsciemment, inconsciemment,

il a dit au gagnant:

«Vous.

vous m’le donnez pas le petit poisson ?»

Non dit le joueur, j’lai gagné, je l’garde

Je veux l’emporter et l’faire empailler

Et l’pauvre gosse partit

Vers sa p’tite mansarde

Sous les ricanements du joueur sans pitié

Mais hors du bocal, d’un coup d’queue agile

Dans le caniveau sauta le poisson

Qui suivit l’enfant à son domicile

Mais mourut de fatigue sur le paillasson

Forcément, il manquait d’eau, mais fallait qu’il soit agile ce petit poisson-là,

et intelligent ah, oui, puis brave !

Ah, oui, on peut dire qu’il était brave !

Voilà pourquoi on peut dire bien souvent:

Y a des bêtes qui sont meilleures que les gens

Ce n’est qu’un p’tit poisson rouge

Mais malgré sa couleur

Sous ses écailles bougeait

Un bon p’tit coeur

Préférant l’amour sincère

Aux richesses mensongères

Il est mort car les poissons

Ça ne vit pas sur les paillassons

C’est bien trop sec pour les p’tits poissons

In een loterij op het carnaval

Vrolijke feestvierders riskeerden de inzet

Maar een klein kind van slechts zes jaar oud

Roulette volgde angstig

Plotseling de baas, met een felle stem

Zegt: "Nummer 5 heeft de jackpot gewonnen"

Een mooie kom en een goudvis

Kies meneer op de bovenste plank

De hebzuchtige gokker, strekte zijn hand al uit

Toen de peuter hoorde fluisteren:

"Het is maar een kleine goudvis

Maar ondanks zijn kleur

Onder zijn schalen beweegt

Een goed klein hartje

Voor jou is het maar een grap

Een beetje vreugde dat kan worden gekocht

Laat me mijn maat

Neem mijn kleine vis niet!"

Natuurlijk, deze kleine peuter wilde hij, de vis!

Het was

hij was al twee uur aan het spelen, hij had al zijn centen uitgegeven

portemonnee omdat zijn moeder hem de melk had gestuurd en daarna het brood

en dat alles.

Maar treurig lot, hij had niet gewonnen, hij begreep niet wat

het was dat het spel, daarom onbewust, onbewust,

hij zei tegen de winnaar:

"Jij.

wil je me niet de kleine vis geven?"

Nee zei de speler, ik heb het gewonnen, ik houd het

Ik wil het nemen en laten vullen

En het arme kind ging weg

Op weg naar zijn kleine zolder

Onder de spot van de meedogenloze speler

Maar uit de pot, met een beweging van de behendige staart

In de goot sprong de vis

Wie volgde het kind naar huis?

Maar stierf van vermoeidheid op de deurmat

Natuurlijk was er een gebrek aan water, maar dit kleine visje moest behendig zijn,

en intelligent ah, ja, dan dapper!

Ach ja, je zou kunnen zeggen dat hij moedig was!

Dit is waarom men vaak kan zeggen:

Er zijn beesten die beter zijn dan mensen

Het is maar een kleine goudvis

Maar ondanks zijn kleur

Onder zijn schalen bewoog

Een goed klein hartje

Liever oprechte liefde

naar liegende rijkdommen

Hij stierf omdat de vis

Het leeft niet op deurmatten

Het is veel te droog voor de kleine visjes