Houpetta La Bella - Bourvil

Me v' là, c’est moi: Fredo l' porteur

C' que j’en vois défiler, des gens

Du matin au soir dans la gare

Où s' qu’on dit qu’ils sont si bizarre:

Des décidés, des hésitants

Des pressés, des qui prennent leur temps

Tandis qu' moi, j' prends leurs valises

Et dans tous ceux-là qui s’en vont

On n’en voit jamais un qui dise:

«Hé l' porteur, peut-être qu’il trouv’rait ça bon

De monter avec nous dans l' wagon.

«Alors, j' reste Fredo l' porteur

L’aut' jour, un taxi s’arrete

Je m' précipite, c'était mon tour

Bon.

J’ouvre la portière, je rentre la tête

Pour bien voir si y' avait du lourd

Et puis, v' là qu' j’aperçois une fille

Une fille qu’avait tellement d' beauté

Que j’en étais paralysé

Tout en tremblotant sur mes quilles

Elle me dit avec un sourire:

«Tenez porteur, prenez tout ça.

«Et moi, comme un mannequin en cire

J' la r’gardais et puis j’bougeais pas

J’avais envie d' lui dire:

«Madame, depuis qu’il m’est permis d' rêver

Depuis que je connais le verbe aimer

Dans le corps, dans le cœur et puis dans l'âme

C’est toujours à vous qu' j’ai pensé

Sûrement que vous étiez l’inconnue

Celle qu’on arrange à sa façon

Qui n' refuse rien, qui s’met toute nue

Et qu’a la peau comme une chanson

Dont chaque refrain dirait «je t’aime «Et je suis là, devant vos yeux

Vos grands yeux bleus, si grands, si sombres

Qui trouvent le moyen avec tant d’ombre

De rester autant lumineux

Qu’il faut convenir qu' dans le fond des cieux

La nuit a dû crever son voile

Pour que ses plus jolies étoiles

Dégringolent s’installer chez elle «Mais la fille m’a interrompu: «Hein?

Alors l’ami, qu’est ce que vous faites?

Ça va pas bien, vous êtes perdu?

«J' lui ai dis «non «en s’couant la tête

«Bon, alors, «qu'elle a dit, «ça va

N’attendez pas, prenez tout ça.

«J'ai empoigné les bagages

Les sacs, les cartons à chapeaux

J' me suis tout filé sur le dos

Et suis parti dans son sillage

Vers le wagon capitonné

Où s' que j' l’ai doucement installée

Pour qu’elle soit bien pendant l' voyage

Quand elle m’a tendu du pognon

Sûr'ment qu’elle n’a pas du comprendre

Pourquoi qu' subitement j’ai dit «non «Et qu' je m' suis dépêché de descendre

De là, j' suis parti au bistrot

J’ai bu un coup, deux coups, trois coups

J’ai bu jusqu'à temps que j' sois saoul

Puis j’ai expliqué aux poteaux

Les beaux yeux et les ch’veux de ma blonde

Quand j’ai eu fini d' raconter

Si vous aviez vu à la ronde

Comment ils ont tous rigolé

Moi, j’ai rigolé avec eux, hein

Entre hommes, y fallait ça, c'était mieux

Mais, c' que ça m' faisait mal de rire

Surtout que j' pouvais pas leur dire

Que d’un coups, je m' sentais tout vieux

Parc’que moi, Fredo l' porteur

Je v' nais de faire la plus grande bêtise

En ayant porté la valise

Qui pour toujours emm’nait mon cœur

Ik hier, ik ben het: Fredo de portier

Wat ik zie scrollen, mensen

Van 's morgens tot 's avonds in het station

Waar zeggen we dat ze zo raar zijn:

Besloten, aarzelend

Zij die haast hebben, zij die de tijd nemen

Terwijl ik hun koffers pak

En in al degenen die weggaan

Je ziet er nooit een die zegt:

"Hé Porter, misschien zou hij het leuk vinden

Om met ons mee te rijden in de wagen.

"Dus ik blijf Fredo de drager

Onlangs stopt er een taxi

Ik haast me, het was mijn beurt

Goed.

Ik open de deur, ik steek mijn hoofd erin

Om te zien of er iets zwaars was

En dan zie ik daar een meisje

Een meisje dat zoveel schoonheid had

Dat ik verlamd was

Terwijl ik schud aan mijn bowlingpinnen

Ze zei me met een glimlach:

'Wacht even, pak alles.

"En ik, als een wassen dummy

Ik keek naar haar en toen bewoog ik niet

Ik wilde hem vertellen:

“Mevrouw, aangezien ik mocht dromen

Omdat ik het werkwoord om lief te hebben ken

In lichaam, in hart en dan in ziel

Ik dacht altijd aan jou

Jij was toch zeker de onbekende

Degene die je op je eigen manier regelt

Wie weigert niets, wie wordt naakt

En wat heeft de huid als een lied?

Wiens elk refrein zou zeggen: "Ik hou van jou" En ik ben hier, voor je ogen

Je grote blauwe ogen, zo groot, zo donker

Wie vindt de weg met zoveel schaduw

Om zo helder te blijven

Dat men het erover eens moet zijn dat in de diepten van de hemel

De nacht moet zijn sluier hebben gebarsten

Zodat het de mooiste sterren zijn

Tuimelen om haar huis in te trekken "Maar het meisje onderbrak me, 'Huh?

Dus vriend, wat ben je aan het doen?

Oké, ben je verdwaald?

"Ik zei 'nee' tegen hem en schudde mijn hoofd

'Oké,' zei ze, 'het gaat goed met me.

Wacht niet, neem het allemaal.

“Ik pakte de bagage

Tassen, hoedendozen

Ik draaide alles op mijn rug

En in zijn kielzog achtergelaten

Naar de gestoffeerde wagen

Waar heb ik haar voorzichtig geïnstalleerd

Zodat ze zich goed voelt tijdens de reis

Toen ze me deeg gaf

Ze moet het toch niet begrepen hebben

Waarom zei ik plotseling "nee" en haastte me naar beneden?

Van daaruit ging ik naar de bistro

Ik had één schot, twee schoten, drie schoten

Ik dronk tot ik dronken werd

Toen legde ik de berichten uit

De mooie ogen en het haar van mijn blondine

Toen ik klaar was met vertellen

Als je rond had gezien

hoe ze allemaal lachten

Ik, ik lachte met hen, huh

Tussen mannen moest het zo zijn, het was beter

Maar het deed me pijn om te lachen

Vooral omdat ik het ze niet kon vertellen

Ik voelde me ineens heel oud

Omdat ik, Fredo de drager

Ik ben geboren om de grootste domheid te doen

Na het dragen van de koffer

Die voor altijd mijn hart heeft weggenomen