Wenn du einsam bist - Böhse Onkelz

Du bist gegangen, im Streit um Nichts

Doch ich kann mich nicht korrigieren, nicht mal fr dich

Es juckt und brennt, es qult mich und martert

Es kotzt mich an, unser menschliches, menschliches Theater

Weit weg, weit weg von besseren Tagen

Weit weg, weit weg allein mit tausend Fragen

Weit weg, weit weg ich hr dich weinen

Weit weg, weit weg hat die Sonne aufgehrt zu scheinen

Unsere Chance hat die Stadt verlassen

Wir stehn vor dem Nichts

Die Sterne, die ins dunkel fallen

Sterbendes Licht, es riecht nach Herbst

Nach Untergang und Sagen

Hinterm Herz, keine rhmlich Zeit

Man fhlt den Sommer sterben

Weit weg, weit weg von besseren Tagen

Weit weg, weit weg allein mit tausend Fragen

Weit weg, weit weg ich hr dich weinen

Weit weg, weit weg hat die Sonne aufgehrt zu scheinen

Weit weg, weit weg von besseren Tagen

Weit weg, weit weg allein mit tausend Fragen

Weit weg, weit weg ich hr dich weinen

Weit weg, weit weg hat die Sonne aufgehrt zu scheinen

Je bent voor niets blijven vechten

Maar ik kan mezelf niet corrigeren, zelfs niet voor jou

Het jeukt en brandt, het kwelt en martelt me

Het maakt me kwaad, ons menselijke, menselijke theater

Ver weg, ver weg van betere dagen

Ver weg, ver weg alleen met duizend vragen

Ver weg, ver weg hoor ik je huilen

Ver weg, ver weg is de zon gestopt met schijnen

Onze kans heeft de stad verlaten

We hebben niets meer

De sterren die vallen in het donker

Stervend licht, het ruikt naar herfst

Na zinken en sagen

Achter het hart, geen glorieuze tijd

Je voelt de zomer sterven

Ver weg, ver weg van betere dagen

Ver weg, ver weg alleen met duizend vragen

Ver weg, ver weg hoor ik je huilen

Ver weg, ver weg is de zon gestopt met schijnen

Ver weg, ver weg van betere dagen

Ver weg, ver weg alleen met duizend vragen

Ver weg, ver weg hoor ik je huilen

Ver weg, ver weg is de zon gestopt met schijnen