Twelve/Seventeen - Bodysnatcher

You always looked back until that day

When I looked into your eyes, you were so far away

Clear as day, there was nobody home

I grit my teeth, I was alone

It’s been years (It's been years)

And I can’t get you out of my thoughts

I wanna forget (I wanna forget)

My stomach’s tied in knots

Am I guilty

Of wanting to forget?

I’m cursed

With that look in your eyes

A demon inside

You were reborn to die

His hand gripped your soul and tried to take it all away

A demon inside

I saw the struggle in your eye

It never goes away

Nothing gold can stay

You always looked back

Until that day

You always looked back

When I looked into your eyes

You were so far away (So far away)

This disease has taken you

And I can’t ask you to stay

This still creeps into my mind

How the fuck could I forget

When you asked me

«Can I die yet?»

«Can I die yet?»

Je keek altijd terug tot die dag

Toen ik in je ogen keek, was je zo ver weg

Helder als de dag, er was niemand thuis

Ik knarste op mijn tanden, ik was alleen

Het is jaren geleden (Het is jaren geleden)

En ik kan je niet uit mijn gedachten krijgen

Ik wil vergeten (ik wil vergeten)

Mijn maag zit in de knoop

Ben ik schuldig?

Van willen vergeten?

Ik ben vervloekt

Met die blik in je ogen

Een demon vanbinnen

Je bent herboren om te sterven

Zijn hand greep je ziel en probeerde het allemaal weg te nemen

Een demon vanbinnen

Ik zag de strijd in je ogen

Het gaat nooit weg

Niets goud kan blijven

Je keek altijd achterom

Tot die dag

Je keek altijd achterom

Toen ik in je ogen keek

Je was zo ver weg (zo ver weg)

Deze ziekte heeft je gegrepen

En ik kan je niet vragen om te blijven

Dit spookt nog steeds door mijn hoofd

Hoe kon ik dat vergeten

Toen je het mij vroeg

"Kan ik al doodgaan?"

"Kan ik al doodgaan?"