Brian Hennesy - Bobby Bare

Brian Hennessey sat back and let the gypsy read his palm

When he saw her eyes grow wide and wild and dark

And she whispered through her toothless gums and clutched him by the arm

She said, «Boy, I fear I see the devil’s mark.»

Brian Hennessey just laughed and pealed the ten-spot from his roll

'Cause he’d never ever known the taste of fear

But he wondered why the summer nights should suddenly turn cold

As the gypsy’s words come ringing in his ear.

«You can run, you can hide, Brian Hennessey.», she cried

«But you can’t escape the fate that’s in your hand.

And say how does it feel to have dealt your final deal?

Go on lay down Brian you’re a dying man.»

Brian Hennessey walked through the doors of the Dining Dog Saloon

Where he stopped to have his nightly glass of gin

And the one-eyed scar-faced stranger a dealing blackjack in the gloom

Winked his ghastly grey glass eye and dealt him in.

Brian watched in fascination as the stranger’s fingers flew

Why he’d never seen such cheatin' done before

And his hand closed round a handle of his snub-nose 32

When the gypsy’s warning come to him once more.

«You can run, you can hide, Brian Hennessey.», she cried

«But you can’t escape the fate that’s in your hand.

And say how does it feel to have dealt your final deal?

Go on lay down Brian you’re a dying man.»

Brian Hennessey just folded up his cards and walked away

Holding back the rage that burned his soul

And he stopped to have some coffee at the Mockingbird Cafe

But that slender blue eyed waitress was his goal.

And a few words from his silver tongue soon turned her flutty head

She said, «My husband’s out of town, you need not fear.»

But as he pressed her to the softness of her flutty-feathered bed

On her pillows he saw written bright and clear.

Oh, you can run, you can hide, daring letters clear and wide

Said you can’t escape the fate that’s in your hand

And say how does it feel to have dealt your final deal

Go on lay down Brian you’re a dying man.

Brian Hennessey he stumbled down the stairs into the street

And from that day on he changed his wicked life

And he never drunk or gambled and he never dealt no dough

And he never touched another fellow’s wife.

And years later he met the gypsy when his days were almost done

He said, «Ha, ha, I beat your curse don’t you know.»

But when she saw the frightened, trembling, withered wretch that he’d become

She said, «Brian, you died twenty years ago.»

«Because you ran and you hid that’s exactly what you did

But you didn’t escape the fate that’s in your hand.

And say how did it feel to have dealt your final deal?

Go on lay down Brian you’re a dying man…»

Brian Hennessey leunde achterover en liet de zigeuner zijn hand lezen

Toen hij haar ogen groot en wild en donker zag worden

En ze fluisterde door haar tandeloze tandvlees en greep hem bij de arm

Ze zei: "Jongen, ik vrees dat ik het merkteken van de duivel zie."

Brian Hennessey lachte gewoon en pelde de tien-plek van zijn rol

Omdat hij nooit de smaak van angst had gekend

Maar hij vroeg zich af waarom de zomeravonden ineens koud zouden moeten worden

Terwijl de woorden van de zigeuner in zijn oor weerklinken.

«Je kunt rennen, je kunt je verstoppen, Brian Hennessey.», riep ze

«Maar je kunt niet ontsnappen aan het lot dat in je hand ligt.

En zeg hoe het voelt om je definitieve deal te hebben gesloten?

Ga maar liggen Brian, je bent een stervende man.»

Brian Hennessey liep door de deuren van de Dining Dog Saloon

Waar hij stopte om zijn nachtelijke glas gin te drinken

En de eenogige vreemdeling met littekens, een dealende blackjack in de schemering

Knipoogde met zijn afgrijselijke grijze glazen oog en deelde hem mee.

Brian keek gefascineerd toe hoe de vingers van de vreemdeling vlogen

Waarom hij nog nooit zo'n cheatin' had gezien?

En zijn hand sloot zich om een ​​handvat van zijn stompe neus 32

Als de waarschuwing van de zigeuner hem nog een keer bereikt.

«Je kunt rennen, je kunt je verstoppen, Brian Hennessey.», riep ze

«Maar je kunt niet ontsnappen aan het lot dat in je hand ligt.

En zeg hoe het voelt om je definitieve deal te hebben gesloten?

Ga maar liggen Brian, je bent een stervende man.»

Brian Hennessey vouwde gewoon zijn kaarten op en liep weg

De woede tegenhouden die zijn ziel verbrandde

En hij stopte om wat koffie te drinken in het Mockingbird Cafe

Maar die slanke serveerster met blauwe ogen was zijn doel.

En een paar woorden van zijn zilveren tong deden haar fladderige hoofd al snel veranderen

Ze zei: "Mijn man is de stad uit, je hoeft niet bang te zijn."

Maar terwijl hij haar tegen de zachtheid van haar donzige gevederde bed drukte...

Op haar kussens zag hij helder en duidelijk geschreven.

Oh, je kunt rennen, je kunt je verbergen, gewaagde letters duidelijk en breed

Zei dat je niet kunt ontsnappen aan het lot dat in je hand ligt

En zeg hoe het voelt om je definitieve deal te hebben gesloten?

Ga maar liggen Brian, je bent een stervende man.

Brian Hennessey strompelde de trap af, de straat op

En vanaf die dag veranderde hij zijn slechte leven

En hij heeft nooit gedronken of gegokt en hij heeft nooit geen deeg uitgedeeld

En hij raakte nooit de vrouw van een andere man aan.

En jaren later ontmoette hij de zigeuner toen zijn dagen bijna voorbij waren

Hij zei: "Ha, ha, ik heb je vloek verslagen, weet je dat niet."

Maar toen ze de bange, bevende, verschrompelde stakker zag die hij was geworden...

Ze zei: «Brian, je stierf twintig jaar geleden.»

"Omdat je rende en je verborg dat is precies wat je deed"

Maar je bent niet ontsnapt aan het lot dat in jouw hand ligt.

En zeg hoe het voelde om je definitieve deal te hebben gesloten?

Ga liggen Brian, je bent een stervende man...»