Try Happiness - Blueboy

Honey, summertime sleepless nights spent hugging desperation

Late line stained glass windows break my heart wide open

Oh, but you never know oh how could you know

You said: «Don't give up on these wild second chances»

Love me yet you laughed at my sick sad advances

Oh, will I ever learn to conceal this endless yearn

Oh, but you never know

Oh, poor me, I cry, I learnt silence kills

Betrays my untold story in love on a train

Yes, I discovered glory kisses to wipe away my lonely slow decay

Oh, but you never know

Oh, poor me I cry

Oh, poor me I cry

Oh, poor me I cry

Lieverd, slapeloze nachten in de zomer, wanhoop koesterend

Late-line glas-in-loodramen breken mijn hart wijd open

Oh, maar je weet maar nooit oh hoe kun je dat weten?

Je zei: «Geef deze wilde tweede kansen niet op»

Houd van me, maar je lachte om mijn zieke, droevige avances

Oh, zal ik ooit leren om dit eindeloze verlangen te verbergen?

Oh, maar je weet maar nooit

Oh, arme ik, ik huil, ik heb geleerd dat stilte dodelijk is

Verraadt mijn onvertelde liefdesverhaal in een trein

Ja, ik heb gloriezoenen ontdekt om mijn eenzame, langzame verval weg te vegen

Oh, maar je weet maar nooit

Oh, arme ik, ik huil

Oh, arme ik, ik huil

Oh, arme ik, ik huil